1. பின்னும் கர்த்தர் மோசேயை நோக்கி:

1. The Lord said to Moses,

2. குத்துவிளக்கு எப்பொழுதும் எரிந்துகொண்டிருக்கும்படி அதற்காக இடித்துப்பிழிந்த தெளிவான ஒலிவ எண்ணெயை இஸ்ரவேல் புத்திரர் உன்னிடத்தில் கொண்டுவரும்படி அவர்களுக்குக் கட்டளையிடு.

2. Command the peo- ple of Israel to bring you pure oil from crushed olives. That oil is for the lamps so that these lamps may never go out.

3. ஆசரிப்புக் கூடாரத்தில் சாட்சிசந்நிதியின் திரைக்கு வெளிப்புறமாக ஆரோன் அதை எப்பொழுதும் சாயங்காலம் தொடங்கி விடியற்காலம்மட்டும் கர்த்தருடைய சந்நிதியில் எரியும்படி ஏற்றக்கடவன்; இது உங்கள் தலைமுறைதோறும் செல்லவேண்டிய நித்தியகட்டளை.

3. Aaron will keep the lamps burning in the Meeting Tent from evening until morning before the Lord; this is in front of the curtain of the Ark of the Agreement. This law will continue from now on.

4. அவன் எப்பொழுதும் கர்த்தருடைய சந்நிதியில் பரிசுத்தமான குத்துவிளக்கின்மேல் இருக்கிற விளக்குகளை எரியவைக்கக்கடவன்.

4. Aaron must always keep the lamps burning on the lampstands of pure gold before the Lord.

5. அன்றியும் நீ மெல்லிய மாவை எடுத்து, அதைப் பன்னிரண்டு அப்பங்களாகச் சுடுவாயாக; ஒவ்வொரு அப்பம் மரக்காலிலே பத்தில் இரண்டுபங்கு மாவினால் செய்யப்படவேண்டும்.
மத்தேயு 12:4, மாற்கு 2:26, லூக்கா 6:4

5. 'Take fine flour and bake twelve loaves of bread with it, using four quarts of flour for each loaf.

6. அவைகளை நீ கர்த்தருடைய சந்நிதியில் பரிசுத்தமான மேஜையின்மேல் இரண்டு அடுக்காக, ஒவ்வொரு அடுக்கில் அவ்வாறு அப்பம் இருக்கும்படியாக வைத்து,

6. Put them in two rows on the golden table before the Lord, six loaves in each row.

7. ஒவ்வொரு அடுக்கினிடத்தில் சுத்தமான தூபவர்க்கம் போடக்கடவாய்; அது அப்பத்தோடிருந்து, ஞாபகக்குறியாகக் கர்த்தருக்கேற்ற தகனபலியாயிருக்கும்.

7. Put pure incense on each row as the memorial portion to take the place of the bread. It is an offering made by fire to the Lord.

8. அப்பத்தை நித்திய உடன்படிக்கையாக இஸ்ரவேல் புத்திரர் கையிலே வாங்கி, ஓய்வுநாள்தோறும் கர்த்தருடைய சந்நிதியில் அடுக்கிவைக்கக்கடவன்.

8. Every Sabbath day Aaron will put the bread in order before the Lord, as an agreement with the people of Israel that will continue forever.

9. அது ஆரோனையும் அவன் குமாரரையும் சேரும்; அதைப் பரிசுத்த இடத்திலே புசிக்கக்கடவர்கள்; நித்தியகட்டளையாக கர்த்தருக்கு இடப்படும் தகனபலிகளில் அது அவனுக்கு மகா பரிசுத்தமாயிருக்கும் என்றார்.

9. That bread will belong to Aaron and his sons. They will eat it in a holy place, because it is a most holy part of the offerings made by fire to the Lord. That bread is their share forever.'

10. அக்காலத்திலே இஸ்ரவேல் ஜாதியான ஸ்திரீக்கும் எகிப்திய புருஷனுக்கும் பிறந்த புத்திரனாகிய ஒருவன் இஸ்ரவேல் புத்திரரோடேகூடப் புறப்பட்டு வந்திருந்தான்; இவனும் இஸ்ரவேலனாகிய ஒரு மனிதனும் பாளயத்திலே சண்டைபண்ணினார்கள்.

10. Now there was a son of an Israelite woman and an Egyptian father who was walking among the Israelites. A fight broke out in the camp between him and an Israelite.

11. அப்பொழுது இஸ்ரவேல் ஜாதியான அந்த ஸ்திரீயின் மகன் கர்த்தரின் நாமத்தை நிந்தித்துத் தூஷித்தான். அவனை மோசேயினிடத்தில் கொண்டுவந்தார்கள். அவன் தாயின் பேர் செலோமித்; அவள் தாண் கோத்திரத்தானாகிய திப்ரியின் குமாரத்தி.

11. The son of the Israelite woman began cursing and speaking against the Lord, so the people took him to Moses. (The mother's name was Shelomith, the daughter of Dibri from the family of Dan.)

12. கர்த்தரின் வாக்கினாலே தங்களுக்கு உத்தரவு வருமட்டும், அவனைக் காவல்படுத்தினார்கள்.

12. The people held him as a prisoner while they waited for the Lord's command to be made clear to them.

13. அப்பொழுது கர்த்தர் மோசேயை நோக்கி:

13. Then the Lord said to Moses,

14. தூஷித்தவனைப் பாளயத்துக்குப் புறம்பே கொண்டுபோ; கேட்டவர்கள் எல்லாரும் தங்கள் கைகளை அவன் தலையின்மேல் வைப்பார்களாக; பின்பு சபையார் எல்லாரும் அவனைக் கல்லெறியக்கடவர்கள்.

14. 'Take the one who spoke against me outside the camp. Then all the people who heard him must put their hands on his head, and all the people must throw stones at him and kill him.

15. மேலும் நீ இஸ்ரவேல் புத்திரரை நோக்கி: எவனாகிலும் தன் தேவனைத் தூஷித்தால், அவன் தன் பாவத்தைச் சுமப்பான்.

15. Tell the people of Israel this: 'If anyone curses his God, he is guilty of sin.

16. கர்த்தருடைய நாமத்தை நிந்திக்கிறவன் கொலைசெய்யப்படவேண்டும்; சபையார் எல்லாரும் அவனைக் கல்லெறியவேண்டும்; பரதேசியானாலும் சுதேசியானாலும் கர்த்தரின் நாமத்தைத் தூஷிக்கிறவன் கொலைசெய்யப்படவேண்டும்.
மத்தேயு 26:65-66, மாற்கு 14:64, யோவான் 10:33, யோவான் 19:7

16. Anyone who speaks against the Lord must be put to death; all the people must kill him by throwing stones at him. Foreign- ers must be punished just like the people born in Israel; if they speak against the Lord, they must be put to death.

17. ஒரு மனிதனைக் கொல்லுகிறவன் எவனோ அவன் கொலைசெய்யப்படவேண்டும்.
மத்தேயு 5:21

17. ''Whoever kills another person must be put to death.

18. மிருகத்தைக் கொன்றவன் மிருகத்துக்கு மிருகம் கொடுக்கக்கடவன்.

18. Whoever kills an animal that belongs to another person must give that person another animal to take its place.

19. ஒருவன் பிறனை ஊனப்படுத்தினால், அவன் செய்தபடியே அவனுக்கும் செய்யப்படக்கடவது.

19. And whoever causes an injury to a neighbor must receive the same kind of injury in return:

20. நொறுக்குதலுக்கு நொறுக்குதல், கண்ணுக்குக் கண், பல்லுக்குப் பல்; அவன் ஒரு மனிதனை ஊனப்படுத்தினது போல அவனும் ஊனப்படுத்தப்படவேண்டும்.
மத்தேயு 5:38

20. Broken bone for broken bone, eye for eye, tooth for tooth. Anyone who injures another person must be injured in the same way in return.

21. மிருகத்தைக் கொன்றவன் பதில் கொடுக்கவேண்டும்; மனிதனைக் கொன்றவனோ கொலைசெய்யப்படக்கடவன்.

21. Whoever kills another person's animal must give that person another animal to take its place. But whoever kills another person must be put to death.

22. உங்களில் பரதேசிக்கும் சுதேசிக்கும் ஒரே நியாயம் இருக்கவேண்டும்; நான் உங்கள் தேவனாகிய கர்த்தர் என்று சொல் என்றார்.

22. ''The law will be the same for the foreigner as for those from your own country. I am the Lord your God.''

23. அப்படியே, தூஷித்தவனைப் பாளயத்துக்குப் புறம்பே கொண்டுபோய், அவனைக் கல்லெறியும்படி மோசே இஸ்ரவேல் புத்திரரோடே சொன்னான்; கர்த்தர் மோசேக்குக் கட்டளையிட்டபடியே செய்தார்கள்.

23. Then Moses spoke to the people of Israel, and they took the person who had cursed outside the camp and killed him by throwing stones at him. So the people of Israel did as the Lord had commanded Moses.