1. தேவனே, நீர் எங்களை என்றென்றைக்கும் ஏன் தள்ளிவிடுகிறீர்? உமது மேய்ச்சலின் ஆடுகள்மேல் உமது கோபம் ஏன் புகைகிறது?

1. O God, why hast thou cast [us] off for ever? [Why] does thine anger smoke against the sheep of thy pasture?

2. நீர் பூர்வகாலத்தில் சம்பாதித்த உமது சபையையும், நீர் மீட்டுக்கொண்ட உமது சுதந்தரமான கோத்திரத்தையும், நீர் வாசமாயிருந்த சீயோன் பர்வதத்தையும் நினைத்தருளும்.
அப்போஸ்தலருடைய நடபடிகள் 20:28

2. Remember thy congregation, [which] thou hast purchased of old; the rod of thine inheritance, [which] thou hast redeemed, this mount Zion, in which thou hast dwelt.

3. நெடுங்காலமாகப் பாழாய்க்கிடக்கிற ஸ்தலங்களில் உம்முடைய பாதங்களை எழுந்தருளப்பண்ணும்; பரிசுத்தஸ்தலத்திலே சத்துரு அனைத்தையும் கெடுத்துப்போட்டான்.

3. Lift up thy feet unto the eternal desolations, unto every enemy who has done wickedly in the sanctuary.

4. உம்முடைய சத்துருக்கள் உம்முடைய ஆலயங்களுக்குள்ளே கெர்ச்சித்து, தங்கள் கொடிகளை அடையாளங்களாக நாட்டுகிறார்கள்.

4. Thine enemies have roared in the midst of thy assemblies; they set up their [own] banners [for] signs.

5. கோடரிகளை ஓங்கிச் சோலையிலே மரங்களை வெட்டுகிறவன் பேர்பெற்றவனானான்.

5. Renowned, as one on the way to heaven, he who lifted up axes upon the thick trees [for the work of the sanctuary].

6. இப்பொழுதோ அவர்கள் அதின் சித்திரவேலைகள் முழுவதையும் வாச்சிகளாலும் சம்மட்டிகளாலும் தகர்த்துப்போடுகிறார்கள்.

6. But now they break down all the carved work thereof with axes and hammers.

7. உமது பரிசுத்த ஸ்தலத்தை அக்கினிக்கு இரையாக்கி, உமது நாமத்தின் வாசஸ்தலத்தைத் தரைமட்டும் இடித்து, அசுத்தப்படுத்தினார்கள்.

7. They have set fire to thy sanctuaries; they have defiled the tabernacle of thy name [in the] earth.

8. அவர்களை ஏகமாய் நிர்த்தூளியாக்குவோம் என்று தங்கள் இருதயத்தில் சொல்லி, தேசத்திலுள்ள ஆலயங்களையெல்லாம் சுட்டெரித்துப்போட்டார்கள்.

8. They said in their hearts, Let us destroy them at once; they have burned up all the meeting places [of the people] of God in the earth.

9. எங்களுக்கு இருந்த அடையாளங்களைக் காணோம்; தீர்க்கதரிசியும் இல்லை; இது எதுவரைக்கும் என்று அறிகிறவனும் எங்களிடத்தில் இல்லை.

9. We no longer see our [own] banners; [there is] no longer any prophet: neither [is there] among us any that knows. How long [shall this be]?

10. தேவனே, எதுவரைக்கும் சத்துரு நிந்திப்பான்? பகைவன் உமது நாமத்தை எப்பொழுதும் தூஷிப்பானோ?

10. O God, how long shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme thy name for ever?

11. உமது வலதுகரத்தை என் முடக்கிக்கொள்ளுகிறீர்; அதை உமது மடியிலிருந்து எடுத்து ஓங்கி நிர்மூலமாக்கும்.

11. Why dost thou withdraw thy hand, even thy right hand? [Why] dost thou hide [it] in thy bosom.

12. பூமியின் நடுவில் இரட்சிப்புகளைச் செய்துவருகிற தேவன் பூர்வகாலமுதல் என்னுடைய ராஜா.

12. For God [is] my King from of old, he who works saving health in the midst of the earth.

13. தேவரீர் உமது வல்லமையினால் சமுத்திரத்தை இரண்டாகப் பிளந்து, ஜலத்திலுள்ள வலுசர்ப்பங்களின் தலைகளை உடைத்தீர்.

13. Thou didst divide the sea by thy strength; thou didst break the heads of the dragons in the waters.

14. தேவரீர் முதலைகளின் தலைகளை நருக்கிப்போட்டு, அதை வனாந்தரத்து ஜனங்களுக்கு உணவாகக் கொடுத்தீர்.

14. Thou didst break the heads of leviathan in pieces [and] didst give him [to be] food to the people inhabiting the wilderness.

15. ஊற்றையும் ஆற்றையும் பிளந்துவிட்டீர்; மகா நதிகளையும் வற்றிப்போகப்பண்ணினீர்.

15. Thou didst cleave the fountain and the river; thou didst dry up mighty rivers.

16. பகலும் உம்முடையது, இரவும் உம்முடையது; தேவரீர் ஒளியையும் சூரியனையும் படைத்தீர்.

16. The day [is] thine, the night also [is] thine; thou hast prepared the light and the sun.

17. பூமியின் எல்லைகளையெல்லாம் திட்டம்பண்ணினீர்; கோடைகாலத்தையும் மாரிகாலத்தையும் உண்டாக்கினீர்.

17. Thou hast set all the borders of the earth; thou hast made summer and winter.

18. கர்த்தாவே, சத்துரு உம்மை நிந்தித்ததையும், மதியீன ஜனங்கள் உமது நாமத்தைத் தூஷித்ததையும் நினைத்துக்கொள்ளும்.

18. Remember this, [that] the enemy has spoken against the LORD and [that] the foolish people have blasphemed thy name.

19. உமது காட்டுப்புறாவின் ஆத்துமாவைத் துஷ்டருடைய கூட்டத்திற்கு ஒப்புக்கொடாதேயும்; உமது ஏழைகளின் கூட்டத்தை என்றைக்கும் மறவாதேயும்.

19. O deliver not the soul of thy turtledove unto the beasts; forget not the congregation of thy poor for ever.

20. உம்முடைய உடன்படிக்கையை நினைத்தருளும்; பூமியின் இருளான இடங்கள் கொடுமையுள்ள குடியிருப்புகளால் நிறைந்திருக்கிறதே.

20. Have respect unto the covenant; for the dark places of the earth are full of the habitations of violence.

21. துன்பப்பட்டவன் வெட்கத்தோடே திரும்பவிடாதிரும்; சிறுமையும் எளிமையுமானவன் உமது நாமத்தைத் துதிக்கும்படி செய்யும்.

21. O let not the oppressed return ashamed; the poor and destitute shall praise thy name.

22. தேவனே, எழுந்தருளும், உமக்காக நீரே வழக்காடும்; மதியீனனாலே நாடோறும் உமக்கு வரும் நிந்தையை நினைத்துக்கொள்ளும்.

22. Arise, O God, plead thine own cause; remember how the foolish man reproaches thee daily.

23. உம்முடைய சத்துருக்களின் ஆரவாரத்தை மறவாதேயும்; உமக்கு விரோதமாய் எழும்புகிறவர்களின் அமளி எப்பொழுதும் அதிகரிக்கிறது.

23. Forget not the voices of thine enemies; the tumult of those that rise up against thee increases continually.: