1. ஆதலால், கர்த்தர்நிமித்தம் கட்டுண்டவனாகிய நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிற புத்தியென்னவெனில், நீங்கள் அழைக்கப்பட்ட அழைப்புக்குப் பாத்திரவான்களாய் நடந்து,

1. I THEREFORE, the prisoner for the Lord, appeal to and beg you to walk (lead a life) worthy of the [divine] calling to which you have been called [with behavior that is a credit to the summons to God's service,

2. மிகுந்த மனத்தாழ்மையும் சாந்தமும் நீடிய பொறுமையும் உடையவர்களாய், அன்பினால் ஒருவரையொருவர் தாங்கி,

2. Living as becomes you] with complete lowliness of mind (humility) and meekness (unselfishness, gentleness, mildness), with patience, bearing with one another and making allowances because you love one another.

3. சமாதானக்கட்டினால் ஆவியின் ஒருமையைக் காத்துக்கொள்வதற்கு ஜாக்கிரதையாயிருங்கள்.

3. Be eager and strive earnestly to guard and keep the harmony and oneness of [and produced by] the Spirit in the binding power of peace.

4. உங்களுக்கு உண்டான அழைப்பினாலே நீங்கள் ஒரே நம்பிக்கைக்கு அழைக்கப்பட்டதுபோல, ஒரே சரீரமும், ஒரே ஆவியும் உண்டு;

4. [There is] one body and one Spirit--just as there is also one hope [that belongs] to the calling you received--

5. ஒரே கர்த்தரும், ஒரே விசுவாசமும், ஒரே ஞானஸ்நானமும்,

5. [There is] one Lord, one faith, one baptism,

6. எல்லாருக்கும் ஒரே தேவனும் பிதாவும் உண்டு; அவர் எல்லார்மேலும், எல்லாரோடும், உங்கள் எல்லாருக்குள்ளும் இருக்கிறவர்.

6. One God and Father of [us] all, Who is above all [Sovereign over all], pervading all and [living] in [us] all.

7. கிறிஸ்துவினுடைய ஈவின் அளவுக்குத்தக்கதாக நம்மில் அவனவனுக்குக் கிருபை அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது.

7. Yet grace (God's unmerited favor) was given to each of us individually [not indiscriminately, but in different ways] in proportion to the measure of Christ's [rich and bounteous] gift.

8. ஆதலால், அவர் உன்னதத்திற்கு ஏறி, சிறைப்பட்டவர்களைச் சிறையாக்கி, மனுஷர்களுக்கு வரங்களை அளித்தார் என்று சொல்லியிருக்கிறார்.
சங்கீதம் 68:18

8. Therefore it is said, When He ascended on high, He led captivity captive [He led a train of vanquished foes] and He bestowed gifts on men. [Ps. 68:18.]

9. ஏறினார் என்பதினாலே அவர் அதற்கு முன்னே பூமியின் தாழ்விடங்களில் இறங்கினார் என்று விளங்குகிறதல்லவா?
சங்கீதம் 47:5

9. [But He ascended?] Now what can this, He ascended, mean but that He had previously descended from [the heights of] heaven into [the depths], the lower parts of the earth?

10. இறங்கினவரே எல்லாவற்றையும் நிரப்பத்தக்கதாக, எல்லா வானங்களுக்கும் மேலாக உன்னதத்திற்கு ஏறினவருமாயிருக்கிறார்.

10. He Who descended is the [very] same as He Who also has ascended high above all the heavens, that He [His presence] might fill all things (the whole universe, from the lowest to the highest).

11. மேலும் நாம் அனைவரும் தேவனுடைய குமாரனைப்பற்றும் விசுவாசத்திலும் அறிவிலும் ஒருமைப்பட்டவர்களாகி, கிறிஸ்துவினுடைய நிறைவானவளர்ச்சியின் அளவுக்குத்தக்க பூரணபுருஷராகும் வரைக்கும்,

11. And His gifts were [varied; He Himself appointed and gave men to us] some to be apostles (special messengers), some prophets (inspired preachers and expounders), some evangelists (preachers of the Gospel, traveling missionaries), some pastors (shepherds of His flock) and teachers.

12. பரிசுத்தவான்கள் சீர்பொருந்தும்பொருட்டு, சுவிசேஷ ஊழியத்தின் வேலைக்காகவும், கிறிஸ்துவின் சரீரமாகிய சபையானது பக்திவிருத்தி அடைவதற்காகவும்,

12. His intention was the perfecting and the full equipping of the saints (His consecrated people), [that they should do] the work of ministering toward building up Christ's body (the church),

13. அவர், சிலரை அப்போஸ்தலராகவும், சிலரைத் தீர்க்கதரிசிகளாகவும், சிலரைச் சுவிசேஷகராகவும், சிலரை மேய்ப்பராகவும் போதகராகவும் ஏற்படுத்தினார்.

13. [That it might develop] until we all attain oneness in the faith and in the comprehension of the [full and accurate] knowledge of the Son of God, that [we might arrive] at really mature manhood (the completeness of personality which is nothing less than the standard height of Christ's own perfection), the measure of the stature of the fullness of the Christ and the completeness found in Him.

14. நாம் இனிக் குழந்தைகளாயிராமல், மனுஷருடைய சூதும் வஞ்சிக்கிறதற்கேதுவான தந்திரமுமுள்ள போதகமாகிய பலவித காற்றினாலே அலைகளைப்போல அடிபட்டு அலைகிறவர்களாயிராமல்,

14. So then, we may no longer be children, tossed [like ships] to and fro between chance gusts of teaching and wavering with every changing wind of doctrine, [the prey of] the cunning and cleverness of unscrupulous men, [gamblers engaged] in every shifting form of trickery in inventing errors to mislead.

15. அன்புடன் சத்தியத்தைக் கைக்கொண்டு, தலையாகிய கிறிஸ்துவுக்குள் எல்லாவற்றிலேயும், நாம் வளருகிறவர்களாயிருக்கும்படியாக அப்படிச் செய்தார்.

15. Rather, let our lives lovingly express truth [in all things, speaking truly, dealing truly, living truly]. Enfolded in love, let us grow up in every way and in all things into Him Who is the Head, [even] Christ (the Messiah, the Anointed One).

16. அவராலே சரீரம் முழுவதும், அதற்கு உதவியாயிருக்கிற சகல கணுக்களினாலும் இசைவாய்க் கூட்டி இணைக்கப்பட்டு, ஒவ்வொரு அவயவமும் தன்தன் அளவுக்குத்தக்கதாய்க் கிரியைசெய்கிறபடியே, அது அன்பினாலே தனக்கு பக்திவிருத்தி உண்டாக்குகிறதற்கேதுவாகச் சரீரவளர்ச்சியை உண்டாக்குகிறது.

16. For because of Him the whole body (the church, in all its various parts), closely joined and firmly knit together by the joints and ligaments with which it is supplied, when each part [with power adapted to its need] is working properly [in all its functions], grows to full maturity, building itself up in love.

17. ஆதலால், கர்த்தருக்குள் நான் உங்களுக்குச் சாட்சியாகச் சொல்லி எச்சரிக்கிறது என்னவெனில், மற்றப் புறஜாதிகள் தங்கள் வீணான சிந்தையிலே நடக்கிறதுபோல நீங்கள் இனி நடவாமலிருங்கள்.

17. So this I say and solemnly testify in [the name of] the Lord [as in His presence], that you must no longer live as the heathen (the Gentiles) do in their perverseness [in the folly, vanity, and emptiness of their souls and the futility] of their minds.

18. அவர்கள் புத்தியில் அந்தகாரப்பட்டு, தங்கள் இருதயகடினத்தினால் தங்களில் இருக்கும் அறியாமையினாலே தேவனுடைய ஜீவனுக்கு அந்நியராயிருந்து;

18. Their moral understanding is darkened and their reasoning is beclouded. [They are] alienated (estranged, self-banished) from the life of God [with no share in it; this is] because of the ignorance (the want of knowledge and perception, the willful blindness) that is deep-seated in them, due to their hardness of heart [to the insensitiveness of their moral nature].

19. உணர்வில்லாதவர்களாய், சகலவித அசுத்தங்களையும் ஆவலோடே நடப்பிக்கும்படி, தங்களைக் காமவிகாரத்திற்கு ஒப்புக்கொடுத்திருக்கிறார்கள்.

19. In their spiritual apathy they have become callous and past feeling and reckless and have abandoned themselves [a prey] to unbridled sensuality, eager and greedy to indulge in every form of impurity [that their depraved desires may suggest and demand].

20. நீங்களோ இவ்விதமாய்க் கிறிஸ்துவைக் கற்றுக்கொள்ளவில்லை.

20. But you did not so learn Christ!

21. இயேசுவினிடத்திலுள்ள சத்தியத்தின்படியே, நீங்கள் அவரிடத்தில் கேட்டறிந்து, அவரால் போதிக்கப்பட்டீர்களே.

21. Assuming that you have really heard Him and been taught by Him, as [all] Truth is in Jesus [embodied and personified in Him],

22. அந்தப்படி, முந்தின நடக்கைக்குரிய மோசம்போக்கும் இச்சைகளாலே கெட்டுப்போகிற பழைய மனுஷனை நீங்கள் களைந்துபோட்டு,

22. Strip yourselves of your former nature [put off and discard your old unrenewed self] which characterized your previous manner of life and becomes corrupt through lusts and desires that spring from delusion;

23. உங்கள் உள்ளத்திலே புதிதான ஆவியுள்ளவர்களாகி,

23. And be constantly renewed in the spirit of your mind [having a fresh mental and spiritual attitude],

24. மெய்யான நீதியிலும் பரிசுத்தத்திலும் தேவனுடைய சாயலாக சிருஷ்டிக்கப்பட்ட புதிய மனுஷனைத் தரித்துக்கொள்ளுங்கள்.
ஆதியாகமம் 1:26

24. And put on the new nature (the regenerate self) created in God's image, [Godlike] in true righteousness and holiness.

25. அன்றியும், நாம் ஒருவருக்கொருவர் அவயவங்களாயிருக்கிறபடியால், பொய்யைக் களைந்து, அவனவன் பிறனுடனே மெய்யைப் பேசக்கடவன்.
சகரியா 8:16

25. Therefore, rejecting all falsity and being done now with it, let everyone express the truth with his neighbor, for we are all parts of one body and members one of another. [Zech. 8:16.]

26. நீங்கள் கோபங்கொண்டாலும் பாவஞ்செய்யாதிருங்கள்; சூரியன் அஸ்தமிக்கிறதற்கு முன்னாக உங்கள் எரிச்சல் தணியக்கடவது;
சங்கீதம் 4:4

26. When angry, do not sin; do not ever let your wrath (your exasperation, your fury or indignation) last until the sun goes down.

27. பிசாசுக்கு இடங்கொடாமலும் இருங்கள்.

27. Leave no [such] room or foothold for the devil [give no opportunity to him].

28. திருடுகிறவன் இனித் திருடாமல், குறைச்சலுள்ளவனுக்குக் கொடுக்கத்தக்கதாகத் தனக்கு உண்டாயிருக்கும்படி, தன் கைகளினால் நலமான வேலைசெய்து, பிரயாசப்படக்கடவன்.

28. Let the thief steal no more, but rather let him be industrious, making an honest living with his own hands, so that he may be able to give to those in need.

29. கெட்டவார்த்தை ஒன்றும் உங்கள் வாயிலிருந்து புறப்படவேண்டாம்; பக்திவிருத்திக்கு ஏதுவான நல்லவார்த்தை உண்டானால் அதையே கேட்கிறவர்களுக்குப் பிரயோஜனமுண்டாகும்படி பேசுங்கள்.

29. Let no foul or polluting language, nor evil word nor unwholesome or worthless talk [ever] come out of your mouth, but only such [speech] as is good and beneficial to the spiritual progress of others, as is fitting to the need and the occasion, that it may be a blessing and give grace (God's favor) to those who hear it.

30. அன்றியும், நீங்கள் மீட்கப்படும் நாளுக்கென்று முத்திரையாகப் பெற்ற தேவனுடைய பரிசுத்த ஆவியைத் துக்கப்படுத்தாதிருங்கள்.
ஏசாயா 63:10

30. And do not grieve the Holy Spirit of God [do not offend or vex or sadden Him], by Whom you were sealed (marked, branded as God's own, secured) for the day of redemption (of final deliverance through Christ from evil and the consequences of sin).

31. சகலவிதமான கசப்பும், கோபமும், மூர்க்கமும், கூக்குரலும், தூஷணமும், மற்ற எந்தத் துர்க்குணமும் உங்களைவிட்டு நீங்கக்கடவது.

31. Let all bitterness and indignation and wrath (passion, rage, bad temper) and resentment (anger, animosity) and quarreling (brawling, clamor, contention) and slander (evil-speaking, abusive or blasphemous language) be banished from you, with all malice (spite, ill will, or baseness of any kind).

32. ஒருவருக்கொருவர் தயவாயும் மனஉருக்கமாயும் இருந்து, கிறிஸ்துவுக்குள் தேவன் உங்களுக்கு மன்னித்ததுபோல, நீங்களும் ஒருவருக்கொருவர் மன்னியுங்கள்.

32. And become useful and helpful and kind to one another, tenderhearted (compassionate, understanding, loving-hearted), forgiving one another [readily and freely], as God in Christ forgave you.