5. இப்பொழுதும் அம்மாளே, நாம் ஒருவரிலொருவர் அன்புகூரவேண்டுமென்று, உமக்குப் புதிய கற்பனையாக எழுதாமல், ஆதிமுதல் நமக்கு உண்டாயிருக்கிற கற்பனையாக எழுதி, உம்மை வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன்.
5. kaagaa ammaa, krottha aagna neeku vraasinattu kaadu gaani modatanundi manaku kaligina aagnane vraayuchu, manamu okari nokaramu premimpavalenani ninnu vedukonuchunnaanu.