1. நாம் தேவனுடைய பிள்ளைகளென்று அழைக்கப்படுவதினாலே பிதாவானவர் நமக்குப் பாராட்டின அன்பு எவ்வளவு பெரிதென்று பாருங்கள்; உலகம் அவரை அறியாதபடியினாலே நம்மையும் அறியவில்லை.

1. SEE WHAT [an incredible] quality of love the Father has given (shown, bestowed on) us, that we should [be permitted to] be named and called and counted the children of God! And so we are! The reason that the world does not know (recognize, acknowledge) us is that it does not know (recognize, acknowledge) Him.

2. பிரியமானவர்களே, இப்பொழுது தேவனுடைய பிள்ளைகளாயிருக்கிறோம், இனி எவ்விதமாயிருப்போமென்று இன்னும் வெளிப்படவில்லை; ஆகிலும் அவர் வெளிப்படும்போது அவர் இருக்கிறவண்ணமாகவே நாம் அவரைத் தரிசிப்பதினால், அவருக்கு ஒப்பாயிருப்போமென்று அறிந்திருக்கிறோம்.
யோபு 19:25

2. Beloved, we are [even here and] now God's children; it is not yet disclosed (made clear) what we shall be [hereafter], but we know that when He comes and is manifested, we shall [as God's children] resemble and be like Him, for we shall see Him just as He [really] is.

3. அவர்மேல் இப்படிப்பட்ட நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறவனெவனும், அவர் சுத்தமுள்ளவராயிருக்கிறதுபோல, தன்னையும் சுத்திகரித்துக்கொள்ளுகிறான்.

3. And everyone who has this hope [resting] on Him cleanses (purifies) himself just as He is pure (chaste, undefiled, guiltless).

4. பாவஞ்செய்கிற எவனும் நியாயப்பிரமாணத்தை மீறுகிறான்; நியாயப்பிரமாணத்தை மீறுகிறதே பாவம்.

4. Everyone who commits (practices) sin is guilty of lawlessness; for [that is what] sin is, lawlessness (the breaking, violating of God's law by transgression or neglect--being unrestrained and unregulated by His commands and His will).

5. அவர் நம்முடைய பாவங்களைச் சுமந்து தீர்க்க வெளிப்பட்டாரென்று அறிவீர்கள்; அவரிடத்தில் பாவமில்லை.
ஏசாயா 53:9

5. You know that He appeared in visible form and became Man to take away [upon Himself] sins, and in Him there is no sin [essentially and forever].

6. அவரில் நிலைத்திருக்கிற எவனும் பாவஞ்செய்கிறதில்லை; பாவஞ்செய்கிற எவனும் அவரைக் காணவுமில்லை, அவரை அறியவுமில்லை.

6. No one who abides in Him [who lives and remains in communion with and in obedience to Him--deliberately, knowingly, and habitually] commits (practices) sin. No one who [habitually] sins has either seen or known Him [recognized, perceived, or understood Him, or has had an experiential acquaintance with Him].

7. பிள்ளைகளே, நீங்கள் ஒருவராலும் வஞ்சிக்கப்படாதிருங்கள்; நீதியைச் செய்கிறவன் அவர் நீதியுள்ளவராயிருக்கிறதுபோலத் தானும் நீதியுள்ளவனாயிருக்கிறான்.

7. Boys (lads), let no one deceive and lead you astray. He who practices righteousness [who is upright, conforming to the divine will in purpose, thought, and action, living a consistently conscientious life] is righteous, even as He is righteous.

8. பாவஞ்செய்கிறவன் பிசாசினாலுண்டாயிருக்கிறான்; ஏனெனில் பிசாசானவன் ஆதிமுதல் பாவஞ்செய்கிறான், பிசாசினுடைய கிரியைகளை அழிக்கும்படிக்கே தேவனுடைய குமாரன் வெளிப்பட்டார்.

8. [But] he who commits sin [who practices evildoing] is of the devil [takes his character from the evil one], for the devil has sinned (violated the divine law) from the beginning. The reason the Son of God was made manifest (visible) was to undo (destroy, loosen, and dissolve) the works the devil [has done].

9. தேவனால் பிறந்த எவனும் பாவஞ்செய்யான், ஏனெனில் அவருடைய வித்து அவனுக்குள் தரித்திருக்கிறது; அவன் தேவனால் பிறந்தபடியினால் பாவஞ்செய்யமாட்டான்.

9. No one born (begotten) of God [deliberately, knowingly, and habitually] practices sin, for God's nature abides in him [His principle of life, the divine sperm, remains permanently within him]; and he cannot practice sinning because he is born (begotten) of God.

10. இதினாலே தேவனுடைய பிள்ளைகள் இன்னாரென்றும், பிசாசின் பிள்ளைகள் இன்னாரென்றும் வெளிப்படும்; நீதியைச் செய்யாமலும் தன் சகோதரனில் அன்புகூராமலும் இருக்கிற எவனும் தேவனால் உண்டானவனல்ல.

10. By this it is made clear who take their nature from God and are His children and who take their nature from the devil and are his children: no one who does not practice righteousness [who does not conform to God's will in purpose, thought, and action] is of God; neither is anyone who does not love his brother (his fellow believer in Christ).

11. நாம் ஒருவரிலொருவர் அன்புகூரவேண்டுமென்பதே நீங்கள் ஆதிமுதல் கேள்விப்பட்ட விசேஷமாயிருக்கிறது.

11. For this is the message (the announcement) which you have heard from the first, that we should love one another,

12. பொல்லாங்கனால் உண்டாயிருந்து தன் சகோதரனைக் கொலைசெய்த காயீனைப் போலிருக்கவேண்டாம்; அவன் எதினிமித்தம் அவனைக் கொலைசெய்தான்? தன் கிரியைகள் பொல்லாதவைகளும், தன் சகோதரனுடைய கிரியைகள் நீதியுள்ளவைகளுமாயிருந்ததினிமித்தந்தானே.
ஆதியாகமம் 4:8

12. [And] not be like Cain who [took his nature and got his motivation] from the evil one and slew his brother. And why did he slay him? Because his deeds (activities, works) were wicked and malicious and his brother's were righteous (virtuous).

13. என் சகோதரரே, உலகம் உங்களைப் பகைத்தால் ஆச்சரியப்படாதிருங்கள்.

13. Do not be surprised and wonder, brethren, that the world detests and pursues you with hatred.

14. நாம் சகோதரரிடத்தில் அன்புகூருகிறபடியால், மரணத்தைவிட்டு நீங்கி ஜீவனுக்குட்பட்டிருக்கிறோமென்று அறிந்திருக்கிறோம்; சகோதரனிடத்தில் அன்புகூராதவன் மரணத்திலே நிலைகொண்டிருக்கிறான்.

14. We know that we have passed over out of death into Life by the fact that we love the brethren (our fellow Christians). He who does not love abides (remains, is held and kept continually) in [spiritual] death.

15. தன் சகோதரனைப் பகைக்கிற எவனும் மனுஷ கொலைபாதகனாயிருக்கிறான்; மனுஷ கொலைபாதகனெவனோ அவனுக்குள் நித்தியஜீவன் நிலைத்திராது என்று அறிவீர்கள்.

15. Anyone who hates (abominates, detests) his brother [in Christ] is [at heart] a murderer, and you know that no murderer has eternal life abiding (persevering) within him.

16. அவர் தம்முடைய ஜீவனை நமக்காகக் கொடுத்ததினாலே அன்பு இன்னதென்று அறிந்திருக்கிறோம்; நாமும் சகோதரருக்காக ஜீவனைக்கொடுக்கக் கடனாளிகளாயிருக்கிறோம்.

16. By this we come to know (progressively to recognize, to perceive, to understand) the [essential] love: that He laid down His [own] life for us; and we ought to lay [our] lives down for [those who are our] brothers [in Him].

17. ஒருவன் இவ்வுலக ஆஸ்தி உடையவனாயிருந்து, தன் சகோதரனுக்குக் குறைச்சலுண்டென்று கண்டு, தன் இருதயத்தை அவனுக்கு அடைத்துக்கொண்டால், அவனுக்குள் தேவ அன்பு நிலைகொள்ளுகிறதெப்படி?
உபாகமம் 15:7-8

17. But if anyone has this world's goods (resources for sustaining life) and sees his brother and fellow believer in need, yet closes his heart of compassion against him, how can the love of God live and remain in him?

18. என் பிள்ளைகளே, வசனத்தினாலும் நாவினாலுமல்ல, கிரியையினாலும் உண்மையினாலும் அன்புகூரக்கடவோம்.

18. Little children, let us not love [merely] in theory or in speech but in deed and in truth (in practice and in sincerity).

19. இதினாலே நாம் நம்மைச் சத்தியத்திற்குரியவர்களென்று அறிந்து, நம்முடைய இருதயத்தை அவருக்குமுன்பாக நிச்சயப்படுத்திக்கொள்ளலாம்.

19. By this we shall come to know (perceive, recognize, and understand) that we are of the Truth, and can reassure (quiet, conciliate, and pacify) our hearts in His presence,

20. நம்முடைய இருதயமே நம்மைக் குற்றவாளிகளாகத் தீர்க்குமானால், தேவன் நம்முடைய இருதயத்திலும் பெரியவராயிருந்து சகலத்தையும் அறிந்திருக்கிறார்.

20. Whenever our hearts in [tormenting] self-accusation make us feel guilty and condemn us. [For we are in God's hands.] For He is above and greater than our consciences (our hearts), and He knows (perceives and understands) everything [nothing is hidden from Him].

21. பிரியமானவர்களே, நம்முடைய இருதயம் நம்மைக் குற்றவாளிகளென்று தீர்க்காதிருந்தால், நாம் தேவனிடத்தில் தைரியங்கொண்டிருந்து,

21. And, beloved, if our consciences (our hearts) do not accuse us [if they do not make us feel guilty and condemn us], we have confidence (complete assurance and boldness) before God,

22. அவருடைய கற்பனைகளை நாம் கைக்கொண்டு அவருக்குமுன்பாகப் பிரியமானவைகளைச் செய்கிறபடியினால் நாம் வேண்டிக்கொள்ளுகிறதெதுவோ அதை அவராலே பெற்றுக்கொள்ளுகிறோம்.

22. And we receive from Him whatever we ask, because we [watchfully] obey His orders [observe His suggestions and injunctions, follow His plan for us] and [habitually] practice what is pleasing to Him.

23. நாம் அவருடைய குமாரனாகிய இயேசுகிறிஸ்துவின் நாமத்தின்மேல் விசுவாசமாயிருந்து, அவர் நமக்குக் கட்டளையிட்டபடி ஒருவரிலொருவர் அன்பாயிருக்கவேண்டுமென்பதே அவருடைய கற்பனையாயிருக்கிறது.

23. And this is His order (His command, His injunction): that we should believe in (put our faith and trust in and adhere to and rely on) the name of His Son Jesus Christ (the Messiah), and that we should love one another, just as He has commanded us.

24. அவருடைய கட்டளைகளைக் கைக்கொள்ளுகிறவன் அவரில் நிலைத்திருக்கிறான், அவரும் அவனில் நிலைத்திருக்கிறார்; அவர் நம்மில் நிலைத்திருக்கிறதை அவர் நமக்குத் தந்தருளின ஆவியினாலே அறிந்திருக்கிறோம்.

24. All who keep His commandments [who obey His orders and follow His plan, live and continue to live, to stay and] abide in Him, and He in them. [They let Christ be a home to them and they are the home of Christ.] And by this we know and understand and have the proof that He [really] lives and makes His home in us: by the [Holy] Spirit Whom He has given us.