1. இப்படியிருக்க, பரம அழைப்புக்குப் பங்குள்ளவர்களாகிய பரிசுத்த சகோதரரே, நாம் அறிக்கைபண்ணுகிற அப்போஸ்தலரும் பிரதான ஆசாரியருமாயிருக்கிற கிறிஸ்து இயேசுவைக் கவனித்துப்பாருங்கள்;

1. SO THEN, brethren, consecrated and set apart for God, who share in the heavenly calling, [thoughtfully and attentively] consider Jesus, the Apostle and High Priest Whom we confessed [as ours when we embraced the Christian faith].

2. மோசே தேவனுடைய வீட்டில் எங்கும் உண்மையுள்ளவனாயிருந்ததுபோல, இவரும் தம்மை ஏற்படுத்தினவருக்கு உண்மையுள்ளவராயிருக்கிறார்.
எண்ணாகமம் 12:7

2. [See how] faithful He was to Him Who appointed Him [Apostle and High Priest], as Moses was also faithful in the whole house [of God]. [Num. 12:7.]

3. வீட்டை உண்டுபண்ணினவன் வீட்டைப்பார்க்கிலும் அதிக கனத்திற்குரியவனாயிருக்கிறான்; அதுபோல மோசேயைப்பார்க்கிலும் இவர் அதிக மகிமைக்குப் பாத்திரராயிருக்கிறார்.

3. Yet Jesus has been considered worthy of much greater honor and glory than Moses, just as the builder of a house has more honor than the house [itself].

4. ஏனெனில், எந்த வீடும் ஒருவனால் உண்டாக்கப்படும்; எல்லாவற்றையும் உண்டுபண்ணினவர் தேவன்.

4. For [of course] every house is built and furnished by someone, but the Builder of all things and the Furnisher [of the entire equipment of all things] is God.

5. சொல்லப்படப்போகிற காரியங்களுக்குச் சாட்சியாக, மோசே பணிவிடைக்காரனாய், அவருடைய வீட்டில் எங்கும் உண்மையுள்ளவனாயிருந்தான்.
எண்ணாகமம் 12:7

5. And Moses certainly was faithful in the administration of all God's house [but it was only] as a ministering servant. [In his entire ministry he was but] a testimony to the things which were to be spoken [the revelations to be given afterward in Christ]. [Num. 12:7.]

6. கிறிஸ்துவோ அவருடைய வீட்டிற்கு மேற்பட்டவரான குமாரனாக உண்மையுள்ளவராயிருக்கிறார்; நம்பிக்கையினாலே உண்டாகும் தைரியத்தையும் மேன்மைபாராட்டலையும் முடிவுபரியந்தம் உறுதியாய்ப் பற்றிக்கொண்டிருப்போமாகில், நாமே அவருடைய வீடாயிருப்போம்.

6. But Christ (the Messiah) was faithful over His [own Father's] house as a Son [and Master of it]. And it is we who are [now members] of this house, if we hold fast and firm to the end our joyful and exultant confidence and sense of triumph in our hope [in Christ].

7. ஆகையால், பரிசுத்த ஆவியானவர் சொல்லுகிறபடியே: இன்று அவருடைய சத்தத்தைக் கேட்பீர்களாகில்,
சங்கீதம் 95:7-11

7. Therefore, as the Holy Spirit says: Today, if you will hear His voice,

8. வனாந்தரத்திலே கோபமூட்டினபோதும், சோதனைநாளிலும் நடந்ததுபோல, உங்கள் இருதயங்களைக் கடினப்படுத்தாதிருங்கள்.
யாத்திராகமம் 17:7, எண்ணாகமம் 20:2-5

8. Do not harden your hearts, as [happened] in the rebellion [of Israel] and their provocation and embitterment [of Me] in the day of testing in the wilderness,

9. அங்கே உங்கள் பிதாக்கள் என்னைச் சோதித்து, என்னைப் பரீட்சைபார்த்து, நாற்பது வருஷகாலம் என் கிரியைகளைக் கண்டார்கள்.

9. Where your fathers tried [My patience] and tested [My forbearance] and found I stood their test, and they saw My works for forty years.

10. ஆதலால், நான் அந்தச் சந்ததியை அரோசித்து, அவர்கள் எப்பொழுதும் வழுவிப்போகிற இருதயமுள்ள ஜனமென்றும், என்னுடைய வழிகளை அறியாதவர்களென்றும் சொல்லி;

10. And so I was provoked (displeased and sorely grieved) with that generation, and said, They always err and are led astray in their hearts, and they have not perceived or recognized My ways and become progressively better and more experimentally and intimately acquainted with them.

11. என்னுடைய இளைப்பாறுதலில் அவர்கள் பிரவேசிப்பதில்லையென்று என்னுடைய கோபத்திலே ஆணையிட்டேன் என்றார்.
எண்ணாகமம் 14:21-23

11. Accordingly, I swore in My wrath and indignation, They shall not enter into My rest. [Ps. 95:7-11.]

12. சகோதரரே, ஜீவனுள்ள தேவனை விட்டு விலகுவதற்கேதுவான அவிசுவாசமுள்ள பொல்லாத இருதயம் உங்களில் ஒருவனுக்குள்ளும் இராதபடிக்கு நீங்கள் எச்சரிக்கையாயிருங்கள்.

12. [Therefore beware] brethren, take care, lest there be in any one of you a wicked, unbelieving heart [which refuses to cleave to, trust in, and rely on Him], leading you to turn away and desert or stand aloof from the living God.

13. உங்களில் ஒருவனாகிலும் பாவத்தின் வஞ்சனையினாலே கடினப்பட்டுப் போகாதபடிக்கு, இன்று என்னப்படுமளவும் நாடோறும் ஒருவருக்கொருவர் புத்திசொல்லுங்கள்.

13. But instead warn (admonish, urge, and encourage) one another every day, as long as it is called Today, that none of you may be hardened [into settled rebellion] by the deceitfulness of sin [by the fraudulence, the stratagem, the trickery which the delusive glamor of his sin may play on him].

14. நாம் ஆரம்பத்திலே கொண்ட நம்பிக்கையை முடிவுபரியந்தம் உறுதியாய்ப் பற்றிக்கொண்டிருப்போமாகில், கிறிஸ்துவினிடத்தில் பங்குள்ளவர்களாயிருப்போம்.

14. For we have become fellows with Christ (the Messiah) and share in all He has for us, if only we hold our first newborn confidence and original assured expectation [in virtue of which we are believers] firm and unshaken to the end.

15. இன்று அவருடைய சத்தத்தைக் கேட்பீர்களாகில், கோபமூட்டுதலில் நடந்ததுபோல உங்கள் இருதயங்களைக் கடினப்படுத்தாதிருங்கள் என்று சொல்லியிருக்கிறதே.

15. Then while it is [still] called Today, if you would hear His voice and when you hear it, do not harden your hearts as in the rebellion [in the desert, when the people provoked and irritated and embittered God against them]. [Ps. 95:7, 8.]

16. கேட்டவர்களில் கோபமூட்டினவர்கள் யார்? மோசேயினால் எகிப்திலிருந்து புறப்பட்ட யாவரும் அப்படிச் செய்தார்களல்லவா?
எண்ணாகமம் 14:1-35

16. For who were they who heard and yet were rebellious and provoked [Him]? Was it not all those who came out of Egypt led by Moses?

17. மேலும், அவர் நாற்பது வருஷமாய் யாரை அரோசித்தார்? பாவஞ்செய்தவர்களையல்லவா? அவர்களுடைய சவங்கள் வனாந்தரத்தில் விழுந்துபோயிற்றே.
எண்ணாகமம் 14:29

17. And with whom was He irritated and provoked and grieved for forty years? Was it not with those who sinned, whose dismembered bodies were strewn and left in the desert?

18. பின்னும், என்னுடைய இளைப்பாறுதலில் பிரவேசிப்பதில்லையென்று அவர் யாரைக்குறித்து ஆணையிட்டார்? கீழ்ப்படியாதவர்களைக்குறித்தல்லவா?
எண்ணாகமம் 14:22-23

18. And to whom did He swear that they should not enter His rest, but to those who disobeyed [who had not listened to His word and who refused to be compliant or be persuaded]?

19. ஆதலால், அவிசுவாசத்தினாலே அவர்கள் அதில் பிரவேசிக்கக்கூடாமற் போனார்களென்று பார்க்கிறோம்.

19. So we see that they were not able to enter [into His rest], because of their unwillingness to adhere to and trust in and rely on God [unbelief had shut them out]. [Num. 14:1-35.]