1. ஆபகூக் தீர்க்கதரிசி சிகாயோனில் பாடின விண்ணப்பம்.

1. A PRAYER of Habakkuk the prophet, set to wild, enthusiastic, and triumphal music.

2. கர்த்தாவே, நீர் வெளிப்படுத்தினதை நான் கேட்டேன், எனக்குப் பயமுண்டாயிற்று; கர்த்தாவே, வருஷங்களின் நடுவிலே உம்முடைய கிரியையை உயிர்ப்பியும், வருஷங்களின் நடுவிலே அதை விளங்கப்பண்ணும்; கோபித்தாலும் இரக்கத்தை நினைத்தருளும்.

2. O Lord, I have heard the report of You and was afraid. O Lord, revive Your work in the midst of the years, in the midst of the years make [Yourself] known! In wrath [earnestly] remember love, pity, and mercy.

3. தேவன் தேமானிலிருந்தும், பரிசுத்தர் பாரான் பர்வதத்திலிருந்தும் வந்தார்; (சேலா.) அவருடைய மகிமை வானங்களை மூடிக்கொண்டது; அவர் துதியினால் பூமி நிறைந்தது.

3. God [approaching from Sinai] came from Teman [which represents Edom] and the Holy One from Mount Paran [in the Sinai region]. Selah [pause, and calmly think of that]! His glory covered the heavens and the earth was full of His praise.

4. அவருடைய பிரகாசம் சூரியனைப்போலிருந்தது; அவருடைய கரத்திலிருந்து கிரணங்கள் வீசின; அங்கே அவருடைய பராக்கிரமம் மறைந்திருந்தது.

4. And His brightness was like the sunlight; rays streamed from His hand, and there [in the sunlike splendor] was the hiding place of His power.

5. அவருக்கு முன்பாகக் கொள்ளைநோய் சென்றது; அவர் அடிகளிலிருந்து எரிபந்தமான காய்ச்சல் புறப்பட்டது.

5. Before Him went the pestilence [as in Egypt], and burning plague followed His feet [as in Sennacherib's army]. [Exod. 7:2-4; II Kings 19:32-35.]

6. அவர் நின்று பூமியை அளந்தார்; அவர் பார்த்துப் புறஜாதிகளைக் கரையப்பண்ணினார்; பூர்வ பர்வதங்கள் சிதறடிக்கப்பட்டது, என்றுமுள்ள மலைகள் தாழ்ந்தது; அவருடைய நடைகள் நித்திய நடைகளாயிருந்தது.

6. He stood and measured the earth; He looked and shook the nations, and the eternal mountains were scattered and the perpetual hills bowed low. His ways are everlasting and His goings are of old.

7. கூஷானின் கூடாரங்கள் வருத்தத்தில் அகப்பட்டிருக்கக்கண்டேன்; மீதியான் தேசத்தின் திரைகள் நடுங்கின.

7. I [Habakkuk, in vision] saw the tents of Cushan [probably Ethiopia] in affliction; the [tent] curtains of the land of Midian trembled.

8. கர்த்தர் நதிகளின்மேல் கோபமாயிருந்தாரோ? தேவரீர் உம்முடைய குதிரைகளின்மேலும் இரட்சிப்புண்டாக்குகிற உம்முடைய இரதங்களின்மேலும் ஏறிவருகிறபோது, உமது கோபம் நதிகளுக்கும் உமது சினம் சமுத்திரத்திற்கும் விரோதமாயிருந்ததோ?

8. Were You displeased with the rivers, O Lord? Or was Your anger against the rivers [You divided]? Was Your wrath against the [Red] Sea, that You rode [before] upon Your horses and Your chariots of victory and deliverance?

9. கோத்திரங்களுக்கு ஆணையிட்டுக்கொடுத்த வாக்கின்படியே உம்முடைய வில் நாணேற்றப்பட்டதாக விளங்கினது; (சேலா.) நீரே பூமியைப் பிளந்து ஆறுகளை உண்டாக்கினீர்.

9. Your bow was made quite bare; sworn to the tribes [of Israel] by Your sure word were the rods of chastisement, scourges, and calamities. Selah [pause, and calmly think of that]! With rivers You cleaved the earth [bringing forth waters in dry places]. [Exod. 17:6; Num. 20:11.]

10. பர்வதங்கள் உம்மைக்கண்டு நடுங்கின; ஜலம் பிரவாகித்துக் கடந்துபோயிற்று; ஆழி இரைந்தது, அதின் கைகளை உயர எடுத்தது.

10. The mountains saw You; they trembled and writhed [as if in pain]. The overflowing of the water passed by [as at the deluge]; the deep uttered its voice and lifted its hands on high.

11. சந்திரனும் சூரியனும் தன்தன் மண்டலத்தில் நின்றன; உமது அம்புகளின் ஜோதியிலும், உமது ஈட்டியினுடைய மின்னல் பிரகாசத்திலும் நடந்தன.

11. The sun and moon stood back [as before Joshua] in their habitation at the light of Your arrows as they sped, at the flash of Your glittering spear. [Josh. 10:12, 13.]

12. நீர் கோபத்தோடே பூமியில் நடந்தீர், உக்கிரத்தோடே ஜாதிகளைப் போரடித்தீர்.

12. You marched through the land in indignation; You trampled and threshed the nations in anger.

13. உமது ஜனத்தின் இரட்சிப்புக்காகவும் நீர் அபிஷேகம்பண்ணுவித்தவனின் இரட்சிப்புக்காகவுமே நீர் புறப்பட்டீர்; கழுத்தளவாக அஸ்திபாரத்தைத் திறப்பாக்கி, துஷ்டனுடைய வீட்டிலிருந்த தலைவனை வெட்டினீர்; சேலா.

13. You went forth and have come for the salvation of Your people, for the deliverance and victory of Your anointed [people Israel]; You smote the head of the house of the wicked, laying bare the foundation even to the neck. Selah [pause, and calmly think of that]!

14. என்னைச் சிதறடிப்பதற்குப் பெருங்காற்றைப்போல் வந்தார்கள்; சிறுமையானவனை மறைவிடத்திலே பட்சிப்பது அவர்களுக்குச் சந்தோஷமாயிருந்தது; நீர் அவனுடைய ஈட்டிகளினாலேயே அவனுடைய கிராமத்து அதிபதிகளை உருவக் குத்தினீர்.

14. You pierced with his own arrows the head of [the enemy's] hordes; they came out as a whirlwind to scatter me [the people], rejoicing as if to devour the poor [Israel] secretly.

15. திரளான தண்ணீர்க் குவியலாகிய சமுத்திரத்துக்குள் உமது குதிரைகளோடே நடந்துபோனீர்.

15. You have trodden the sea with Your horses, [beside] the heap of great and surging waters. [Exod. 15:8.]

16. நான் கேட்டபோது என் குடல் குழம்பிற்று; அந்தச் சத்தத்துக்கு என் உதடுகள் துடித்தது; என் எலும்புகளில் உக்கல் உண்டாயிற்று; என் நிலையிலே நடுங்கினேன்; ஆனாலும் எங்களோடே எதிர்க்கும் ஜனங்கள் வரும்போது, இக்கட்டுநாளிலே நான் இளைப்பாறுதல் அடைவேன்.

16. I heard and my [whole inner self] trembled; my lips quivered at the sound. Rottenness enters into my bones and under me [down to my feet]; I tremble. I will wait quietly for the day of trouble and distress when there shall come up against [my] people him who is about to invade and oppress them.

17. அத்திமரம் துளிர்விடாமற்போனாலும், திராட்சச்செடிகளில் பழம் உண்டாகாமற்போனாலும், ஒலிவமரத்தின் பலன் அற்றுப்போனாலும், வயல்கள் தானியத்தை விளைவியாமற்போனாலும், கிடையில் ஆட்டுமந்தைகள் முதலற்றுப்போனாலும், தொழுவத்திலே மாடு இல்லாமற்போனாலும்,
லூக்கா 13:6

17. Though the fig tree does not blossom and there is no fruit on the vines, [though] the product of the olive fails and the fields yield no food, though the flock is cut off from the fold and there are no cattle in the stalls,

18. நான் கர்த்தருக்குள் மகிழ்ச்சியாயிருப்பேன், என் இரட்சிப்பின் தேவனுக்குள் களிகூருவேன்.

18. Yet I will rejoice in the Lord; I will exult in the [victorious] God of my salvation! [Rom. 8:37.]

19. ஆண்டவராகிய கர்த்தர் என் பெலன்; அவர் என் கால்களை மான்கால்களைப்போலாக்கி, உயரமான ஸ்தலங்களில் என்னை நடக்கப்பண்ணுவார். இது நெகிநோத் என்னும் வாத்தியத்தில் வாசிக்க இராகத்தலைவனுக்கு ஒப்புவிக்கப்பட்ட சங்கீதம்.

19. The Lord God is my Strength, my personal bravery, and my invincible army; He makes my feet like hinds' feet and will make me to walk [not to stand still in terror, but to walk] and make [spiritual] progress upon my high places [of trouble, suffering, or responsibility]! For the Chief Musician; with my stringed instruments.