1. யூதாவின் பாவம் இரும்பெழுத்தாணியினாலும், வைரத்தின் நுனியினாலும் எழுதப்பட்டு, அவர்களுடைய இருதயத்தின் பலகையிலும் உங்கள் பலிபீடங்களுடைய கொம்புகளிலும் பதிந்திருக்கிறது.

1. Your sin (O ye of the tribe of Judah) is written in the table of your hearts, and graven so upon the edges of your altars with a pen of iron and with an adamant claw:

2. உயர்ந்த மேடுகளின்மேல் பச்சையான மரங்களண்டையில் இருந்த அவர்களுடைய பலிபீடங்களையும் அவர்களுடைய தோப்புகளையும் அவர்கள் பிள்ளைகள் நினைக்கும்படி இப்படிச் செய்திருக்கிறது.

2. that your children also may think upon your altars, woods, thick trees, high hills, mountains and fields.

3. வயல்நிலத்திலுள்ள என் மலையே, நீ உன் எல்லைகளிலெல்லாம் செய்த பாவத்தினிமித்தம் நான் உன் ஆஸ்தியையும், உன் எல்லாப் பொக்கிஷங்களையும், உன் மேடைகளையுங்கூடச் சூறையிடுவிப்பேன்.

3. Wherefore, I will make all your substance and treasure be spoiled, for the great sin that ye have done upon your high places thorowout all the coasts of your land.

4. அப்படியே நான் உனக்குக் கொடுத்த சுதந்தரத்தை நீதானே விட்டுவிடுவாய்; நீ அறியாத தேசத்தில் உன்னை உன் சத்துருக்களுக்கு அடிமையுமாக்குவேன்; என்றென்றைக்கும் எரியத்தக்க என் கோபத்தின் அக்கினியை மூட்டிவிட்டீர்களே.

4. Ye shall be cast out also from the heritage, that I gave you. And I will subdue you under the heavy bondage of your enemies, in a land that ye know not. For ye have ministered fire to my indignation, which shall burn evermore.

5. மனுஷன்மேல் நம்பிக்கை வைத்து, மாம்சமானதைத் தன் புயபலமாக்கிக்கொண்டு, கர்த்தரை விட்டு விலகுகிற இருதயமுள்ள மனுஷன் சபிக்கப்பட்டவன் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார்.

5. Thus sayeth the LORD: Cursed be the man that putteth his trust in man, and that taketh flesh for his arm: and he, whose heart departeth from the LORD.

6. அவன் அந்தரவெளியில் கறளையாய்ப்போன செடியைப்போலிருந்து, நன்மைவருகிறதைக் காணாமல், வனாந்தரத்தின் வறட்சியான இடங்களிலும், குடியில்லாத உவர்நிலத்திலும் தங்குவான்.

6. He shall be like the heeth that groweth in the wilderness. As for the good thing that is for to come, he shall not see it: but dwell in a dry place of the wilderness, in a salt and unoccupied land.

7. கர்த்தர்மேல் நம்பிக்கைவைத்து, கர்த்தரைத் தன் நம்பிக்கையாகக்கொண்டிருக்கிற மனுஷன் பாக்கியவான்.

7. O Blissed is the man, that putteth his trust in the LORD, and whose hope the LORD is himself.

8. அவன் தண்ணீரண்டையில் நாட்டப்பட்டதும், கால்வாய் ஓரமாகத் தன் வேர்களை விடுகிறதும், உஷ்ணம் வருகிறதைக் காணாமல் இலை பச்சையாயிருக்கிறதும், மழைத்தாழ்ச்சியான வருஷத்திலும் வருத்தமின்றித் தப்பாமல் கனிகொடுக்கிறதுமான மரத்தைப்போலிருப்பான்.

8. For he shall be as a tree, that is planted by the water side: which spreadeth out the root unto moistness, whom the heat can not harm, when it cometh, but his leaves are green. And though there grow but little fruit because of drought, yet is he not careful, but he never leaveth off to bring forth fruit.

9. எல்லாவற்றைப்பார்க்கிலும் இருதயமே திருக்குள்ளதும் மகா கேடுள்ளதுமாயிருக்கிறது, அதை அறியத்தக்கவன் யார்?

9. Among all things living, man hath the most deceitful and unsearchable heart. Who shall then know it?

10. கர்த்தராகிய நானே ஒவ்வொருவனுக்கும், அவனவன் வழிகளுக்கும் செய்கைகளின் பலன்களுக்கும் தக்கதைக் கொடுக்கும்படிக்கு, இருதயத்தை ஆராய்கிறவரும் உள்ளிந்திரியங்களைச் சோதித்தறிகிறவருமாயிருக்கிறேன்.
1 பேதுரு 1:17, வெளிப்படுத்தின விசேஷம் 2:23, வெளிப்படுத்தின விசேஷம் 20:12-13, வெளிப்படுத்தின விசேஷம் 22:12

10. Even I the LORD search(ripe) out the ground of the heart, and try(search) the reins, and reward every man according to his ways, and according to the fruit of his counsels.

11. அநியாயமாய் ஐசுவரியத்தைச் சம்பாதிக்கிறவன் முட்டையிட்டு அவயங்காத்தும், குஞ்சுபொரிக்காமற்போகிற கவுதாரிக்குச் சமானமாயிருக்கிறான்; அவன் தன் பாதி வயதிலே அதைவிட்டு, தன் முடிவிலே மூடனாயிருப்பான்.

11. The deceitful maketh a nest, but bringeth forth no young: He cometh by riches, but not righteously. In the middest of his life must he leave them behind him, and at the last be found a very fool.

12. எங்கள் பரிசுத்த ஸ்தானம் ஆதிமுதற்கொண்டு உயர்ந்த மகிமையுள்ள சிங்காசனமாயிருக்கிறது.

12. But thou (O LORD) whose throne is most glorious, excellent and of most antiquity, which dwellest in the place of our holy rest:

13. இஸ்ரவேலின் நம்பிக்கையாகிய கர்த்தாவே, உம்மைவிட்டு விலகுகிறயாவரும் வெட்கப்படுவார்கள்; அவர்கள் ஜீவனுள்ள தண்ணீரின் ஊற்றாகிய கர்த்தரை விட்டு விலகிப்போனபடியால், உம்மைவிட்டு அகன்றுபோகிறவர்களின் பெயர் புழுதியில் எழுதப்படும்.

13. Thou art the comfort of Israel. All they that forsake thee, shall be confounded: all they that depart from thee, shall be written in earth, for they have forsaken the LORD the very conduit(condite) of the waters of life.(All that forsake thee, shall be ashamed. And they that depart from thee shall be written in the earth. For they have lost the LORD that is the fountain of the water of life.)

14. கர்த்தாவே, என்னைக் குணமாக்கும், அப்பொழுது குணமாவேன்; என்னை இரட்சியும், அப்பொழுது இரட்சிக்கப்படுவேன்; தேவரீரே என் துதி.

14. Heal me, O LORD, and I shall be whole: save thou me, and I shall be saved, for thou art my praise.(Heal me LORD, and I shall be whole: save me LORD, and I shall be safe, for thou art he that I praise.)

15. இதோ, இவர்கள் என்னைப் பார்த்து: கர்த்தருடைய வார்த்தை எங்கே? அது இப்பொழுது வரட்டும் என்கிறார்கள்.

15. Behold, these men say unto me: Where is the word of the LORD? Let it come.(Behold they say unto me: where is the word of the LORD? Let it come to pass)

16. நானோ உம்மைப் பின்பற்றுகிற மேய்ப்பன், இதற்கு நான் மிஞ்சி நடக்கவில்லை; ஆபத்துநாளை விரும்புகிறதுமில்லையென்று நீர் அறிவீர்; என் உதடுகளிலிருந்து புறப்பட்டது உமக்கு முன்பாகச் செவ்வையாயிருந்தது.

16. Where as I nevertheless leading the flock in thy ways, have compelled none by violence. For I never desired any man's death, this knowest thou well. My words also are right before thee.(and I enforced no to be a shepherd that should not follow thee: and the day of destruction have I not desired, thou knowest. And that proceeded out of my mouth was right in thy sight.)

17. நீர் எனக்குப் பயங்கரமாயிராதேயும்; தீங்குநாளில் நீரே என் அடைக்கலம்.

17. Be not now terrible unto me, O LORD, for thou art he in whom I hope, when I am in peril.(Be not terrible unto me LORD: for thou art my trust in the evil day.)

18. நான் வெட்கப்படாமல், என்னைத் துன்பப்படுத்துகிறவர்கள் வெட்கப்படுவார்களாக; நான் கலங்காமல், அவர்கள் கலங்குவார்களாக; தேவரீர் தீங்குநாளை அவர்கள்மேல் வரப்பண்ணி, இரட்டிப்பான நொறுக்குதலால் அவர்களை நொறுக்கும்.

18. Let my persecutors be confounded, but not me: let them be afraid, and not me. Thou shalt bring upon them the time of their plague, and shall destroy them right sore.(Let them that persecute me be confounded, and let not me be confounded. Let their hearts fail them, and not mine heart fail. Bring upon them an evil day, and bruise them again and again.)

19. கர்த்தர் என்னை நோக்கி: நீ போய் யூதாவின் ராஜாக்கள் வரத்தும்போக்குமாயிருக்கிற இந்த ஜனங்களின் புத்திரருடைய வாசலிலும் எருசலேமின் எல்லா வாசல்களிலும் நின்றுகொண்டு,

19. Again, thus hath the LORD said unto me: Go stand under the gate, where thorow the people and the kings of Juda go out and in, yea under all the gates of Jerusalem,

20. அவர்களுடனே சொல்லவேண்டியது என்னவென்றால்: இந்த வாசல்களில் பிரவேசிக்கிற யூதாவின் ராஜாக்களும், எல்லா யூதரும், எருசலேமின் எல்லாக் குடிகளுமாகிய நீங்கள் கர்த்தருடைய வார்த்தையைக் கேளுங்கள்.

20. and say unto them: Hear the word of the LORD, ye kings of Juda, and all thou people of Juda, and all ye citizens of Jerusalem, that go thorow this gate:

21. நீங்கள் ஓய்வுநாளில் சுமைகளை எடுத்து, அவைகளை எருசலேமின் வாசல்களுக்குள் கொண்டுவராதபடிக்கும்.
யோவான் 5:10

21. Thus the LORD commandeth: Take heed for your lives, that ye carry no burthen upon you in the Sabbath, to bring it thorow the gates of Jerusalem:

22. ஓய்வுநாளில் உங்கள் வீடுகளிலிருந்து சுமையை வெளியே கொண்டுபோகாதபடிக்கும், ஒரு வேலையையும் செய்யாதபடிக்கும், உங்கள் ஆத்துமாக்களுக்காக எச்சரிக்கையாயிருந்து, நான் உங்கள் பிதாக்களுக்குக் கட்டளையிட்டபடி ஓய்வுநாளைப் பரிசுத்தமாக்குங்கள் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார்.

22. ye shall bear no burthen also out of your houses in the Sabbath: Ye shall do no labour therein, but hallow the Sabbath, as I commanded your fathers.

23. அவர்களோ கேளாமலும் தங்கள் செவிகளைச் சாயாமலும் போய்க் கேளாதபடிக்கும் புத்தியை ஏற்றுக்கொள்ளாதபடிக்கும், தங்கள் கழுத்தைக் கடினப்படுத்தினார்கள்.

23. How be it they obeyed me not, neither hearkened they unto me: but were obstinate and stubborn, and neither obeyed me, nor received my correction.

24. நீங்களோவெனில், ஓய்வுநாளில் இந்த நகரத்தின் வாசல்களுக்குள்ளே சுமையைக் கொண்டுவராதபடிக்கும், ஓய்வுநாளில் ஒரு வேலையையும் செய்யாமல் அதைப் பரிசுத்தமாக்கும்படிக்கும் என் சொல்லைக் கேட்பீர்களானால்,

24. Nevertheless, if ye will hear me (sayeth the LORD) and bear no burthen in to the city thorow this gate upon the Sabbath: If ye will hallow the Sabbath, so that ye do no work therein:

25. அப்பொழுது தாவீதின் சிங்காசனத்தில் உட்கார்ந்திருக்கிறவர்களும், இரதங்களின்மேலும் குதிரைகளின்மேலும் ஏறுகிறவர்களுமாகிய ராஜாக்களும் ராஜகுமாரர்களும், அவர்கள் பிரபுக்களும், யூதாவின் மனுஷரும், எருசலேமின் குடிகளும் இந்த நகரத்தின் வாசல்களுக்குள் பிரவேசிப்பார்கள்; இந்த நகரமும் என்றைக்கும் குடியுள்ளதாயிருக்கும்.

25. then shall there go thorow the gates of this city, kings and princes, that shall sit upon the stool of David: They shall be carried upon chariots, and ride upon horses, both they and their princes. Yea whole Juda and all the citizens of Jerusalem shall go here thorow, and this city shall ever be the more and more inhabited.

26. யூதாவின் பட்டணங்களிலும், எருசலேமின் சுற்றுப்புறமான ஊர்களிலும், பென்யமீன் தேசத்திலும், பள்ளத்தாக்கான சீமையிலும், மலைநாட்டிலும், தெற்கிலுமிருந்து ஜனங்கள் சர்வாங்க தகனங்களையும், பலிகளையும், போஜனபலிகளையும், தூபவர்க்கங்களையும், ஸ்தோத்திரபலிகளையும் கர்த்தருடைய ஆலயத்துக்குக் கொண்டுவருவார்கள்.

26. There shall come men also from the cities of Judah, from about Jerusalem, and from the land of Ben Jamin, from the plain fields, from the mountains and from the wilderness: which shall bring burntofferings, sacrifices, oblations, and incense, and offer up thanksgiving in the house of the LORD.

27. நீங்கள் ஓய்வுநாளைப் பரிசுத்தமாக்கும்படிக்கும் ஓய்வுநாளிலே சுமையை எருசலேமின் வாசல்களுக்குள் எடுத்துவராதிருக்கும்படிக்கும், என் சொல்லைக் கேளாமற்போனீர்களாகில், நான் அதின் வாசல்களில் தீக்கொளுத்துவேன்; அது எருசலேமின் அரமனைகளைப் பட்சித்தும், அவிந்து போகாதிருக்கும் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார்.

27. But if ye will not be obedient unto me, to hallow the Sabbath: so that ye will bear your burthens thorow the gates of Jerusalem upon the Sabbath: Then shall I set fire upon the gates of Jerusalem, and it shall burn up the houses of Jerusalem, and no man shall be able to quench it.