1. ஆ, உமது நாமத்தைச் சத்துருக்களுக்குத் தெரியப்பண்ணுவதற்கும், ஜாதிகள் உம்முடைய சந்நிதிக்கு முன் தத்தளிப்பதற்கும்,

1. OH, THAT You would rend the heavens and that You would come down, that the mountains might quake and flow down at Your presence--

2. தேவரீர் வானங்களைக் கிழித்திறங்கி, உருக்கும் அக்கினி எரியுமாப்போலவும், அக்கினி தண்ணீரைப் பொங்கப்பண்ணுமாப்போலவும், பர்வதங்கள் உமக்கு முன்பாக உருகும்படி செய்யும்.

2. As when fire kindles the brushwood and the fire causes the waters to boil--to make Your name known to Your adversaries, that the nations may tremble at Your presence!

3. நாங்கள் எதிர்பார்த்திராத பயங்கரமான காரியங்களை நீர் செய்தபோது, நீர் இறங்கினீர், உமது சந்நிதியில் பர்வதங்கள் உருகிப்போயின.

3. When You did terrible things which we did not expect, You came down; the mountains quaked at Your presence.

4. தேவனே, உமக்குக் காத்திருக்கிறவர்களுக்கு நீர் செய்பவைகளை, நீரேயல்லாமல் உலகத்தோற்றமுதற்கொண்டு ஒருவரும் கேட்டதுமில்லை, செவியால் உணர்ந்ததுமில்லை, அவைகளைக் கண்டதுமில்லை.
1 கொரிந்தியர் 2:9

4. For from of old no one has heard nor perceived by the ear, nor has the eye seen a God besides You, Who works and shows Himself active on behalf of him who [earnestly] waits for Him.

5. மகிழ்ச்சியாய் நீதியைச் செய்கிறவர்களையும், உம்முடைய வழிகளில் உம்மை நினைக்கிறவர்களையும் சந்திக்கிறீர்; நாங்களோ, அவைகளுக்கு விரோதமாக எப்பொழுதும் பாவஞ்செய்தபடியினாலே, தேவரீர் கடுங்கோபங்கொண்டீர்; இன்னமும் தப்பியிருக்கிறோம்.

5. You meet and spare him who joyfully works righteousness (uprightness and justice), [earnestly] remembering You in Your ways. Behold, You were angry, for we sinned; we have long continued in our sins [prolonging Your anger]. And shall we be saved?

6. நாங்கள் அனைவரும் தீட்டானவர்கள்போல இருக்கிறோம்; எங்களுடைய நீதிகளெல்லாம் அழுக்கான கந்தைபோல இருக்கிறது, நாங்கள் அனைவரும் இலைகளைப்போல் உதிருகிறோம்; எங்கள் அக்கிரமங்கள் காற்றைப்போல் எங்களை அடித்துக்கொண்டுபோகிறது.

6. For we have all become like one who is unclean [ceremonially, like a leper], and all our righteousness (our best deeds of rightness and justice) is like filthy rags or a polluted garment; we all fade like a leaf, and our iniquities, like the wind, take us away [far from God's favor, hurrying us toward destruction]. [Lev. 13:45, 46.]

7. உமது நாமத்தை நோக்கிக் கூப்பிடுகிறவனும், உம்மைப் பற்றிக்கொள்ளும்படிக்கு விழித்துக்கொள்ளுகிறவனும் இல்லை; தேவரீர் உம்முடைய முகத்தை எங்களை விட்டு மறைத்து, எங்கள் அக்கிரமங்களினிமித்தம் எங்களைக் கரையப்பண்ணுகிறீர்.

7. And no one calls on Your name and awakens and bestirs himself to take and keep hold of You; for You have hidden Your face from us and have delivered us into the [consuming] power of our iniquities. [Rom. 1:21-24.]

8. இப்பொழுதும் கர்த்தாவே, நீர் எங்களுடைய பிதா, நாங்கள் களிமண்; நீர் எங்களை உருவாக்குகிறவர், நாங்கள் அனைவரும் உமது கரத்தின் கிரியை.
யோவான் 8:41, 1 பேதுரு 1:17

8. Yet, O Lord, You are our Father; we are the clay, and You our Potter, and we all are the work of Your hand.

9. கர்த்தாவே, அதிகமாய்க் கடுங்கோபங்கொள்ளாமலும், என்றைக்கும் அக்கிரமத்தை நினைத்துக்கொள்ளாமலும் இருப்பீராக; இதோ, பாரும், நாங்கள் அனைவரும் உம்முடைய ஜனங்களே.

9. Do not be exceedingly angry, O Lord, or [seriously] remember iniquity forever. Behold, consider, we beseech You, we are all Your people.

10. உமது பரிசுத்த பட்டணங்கள் வனாந்தரமாயின; சீயோன் வனாந்தரமாயிற்று; எருசலேம் பாழாய்க் கிடக்கிறது.

10. Your holy cities have become a wilderness; Zion has become a wilderness, Jerusalem a desolation.

11. எங்கள் பிதாக்கள் உம்மைத் துதித்த பரிசுத்தமும் மகிமையுமான எங்களுடைய ஆலயம் அக்கினிக்கு இரையாகி, இன்பமான எங்களுடைய ஸ்தானங்களெல்லாம் பாழாயின.

11. Our holy and our beautiful house, [the temple] where our fathers praised You, is burned with fire, and all our pleasant and desirable places are in ruins.

12. கர்த்தாவே, இவைகள் இப்படியிருந்தும் அடக்கிக்கொண்டிருப்பீரோ? மவுனமாயிருந்து, அதிகமாய் எங்களைச் சிறுமைப்படுத்துவீரோ?

12. Considering these [calamities], will You restrain Yourself, O Lord [and not come to our aid]? Will You keep silent and not command our deliverance but humble and afflict us exceedingly?