1. தேவனே, நீர் எங்களை என்றென்றைக்கும் ஏன் தள்ளிவிடுகிறீர்? உமது மேய்ச்சலின் ஆடுகள்மேல் உமது கோபம் ஏன் புகைகிறது?

1. A skillful song, or a didactic or reflective poem, of Asaph. O GOD, why do You cast us off forever? Why does Your anger burn and smoke against the sheep of Your pasture?

2. நீர் பூர்வகாலத்தில் சம்பாதித்த உமது சபையையும், நீர் மீட்டுக்கொண்ட உமது சுதந்தரமான கோத்திரத்தையும், நீர் வாசமாயிருந்த சீயோன் பர்வதத்தையும் நினைத்தருளும்.
அப்போஸ்தலருடைய நடபடிகள் 20:28

2. [Earnestly] remember Your congregation which You have acquired of old, which You have redeemed to be the tribe of Your heritage; remember Mount Zion, where You have dwelt.

3. நெடுங்காலமாகப் பாழாய்க்கிடக்கிற ஸ்தலங்களில் உம்முடைய பாதங்களை எழுந்தருளப்பண்ணும்; பரிசுத்தஸ்தலத்திலே சத்துரு அனைத்தையும் கெடுத்துப்போட்டான்.

3. Direct Your feet [quickly] to the perpetual ruins and desolations; the foe has devastated and desecrated everything in the sanctuary.

4. உம்முடைய சத்துருக்கள் உம்முடைய ஆலயங்களுக்குள்ளே கெர்ச்சித்து, தங்கள் கொடிகளை அடையாளங்களாக நாட்டுகிறார்கள்.

4. In the midst of Your Holy Place Your enemies have roared [with their battle cry]; they set up their own [idol] emblems for signs [of victory].

5. கோடரிகளை ஓங்கிச் சோலையிலே மரங்களை வெட்டுகிறவன் பேர்பெற்றவனானான்.

5. They seemed like men who lifted up axes upon a thicket of trees to make themselves a record.

6. இப்பொழுதோ அவர்கள் அதின் சித்திரவேலைகள் முழுவதையும் வாச்சிகளாலும் சம்மட்டிகளாலும் தகர்த்துப்போடுகிறார்கள்.

6. And then all the carved wood of the Holy Place they broke down with hatchets and hammers.

7. உமது பரிசுத்த ஸ்தலத்தை அக்கினிக்கு இரையாக்கி, உமது நாமத்தின் வாசஸ்தலத்தைத் தரைமட்டும் இடித்து, அசுத்தப்படுத்தினார்கள்.

7. They have set Your sanctuary on fire; they have profaned the dwelling place of Your Name by casting it to the ground.

8. அவர்களை ஏகமாய் நிர்த்தூளியாக்குவோம் என்று தங்கள் இருதயத்தில் சொல்லி, தேசத்திலுள்ள ஆலயங்களையெல்லாம் சுட்டெரித்துப்போட்டார்கள்.

8. They said in their hearts, Let us make havoc [of such places] altogether. They have burned up all God's meetinghouses in the land.

9. எங்களுக்கு இருந்த அடையாளங்களைக் காணோம்; தீர்க்கதரிசியும் இல்லை; இது எதுவரைக்கும் என்று அறிகிறவனும் எங்களிடத்தில் இல்லை.

9. We do not see our symbols; there is no longer any prophet, neither does any among us know for how long.

10. தேவனே, எதுவரைக்கும் சத்துரு நிந்திப்பான்? பகைவன் உமது நாமத்தை எப்பொழுதும் தூஷிப்பானோ?

10. O God, how long is the adversary to scoff and reproach? Is the enemy to blaspheme and revile Your name forever?

11. உமது வலதுகரத்தை என் முடக்கிக்கொள்ளுகிறீர்; அதை உமது மடியிலிருந்து எடுத்து ஓங்கி நிர்மூலமாக்கும்.

11. Why do You hold back Your hand, even Your right hand? Draw it out of Your bosom and consume them [make an end of them]!

12. பூமியின் நடுவில் இரட்சிப்புகளைச் செய்துவருகிற தேவன் பூர்வகாலமுதல் என்னுடைய ராஜா.

12. Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.

13. தேவரீர் உமது வல்லமையினால் சமுத்திரத்தை இரண்டாகப் பிளந்து, ஜலத்திலுள்ள வலுசர்ப்பங்களின் தலைகளை உடைத்தீர்.

13. You did divide the [Red] Sea by Your might; You broke the heads of the [Egyptian] dragons in the waters. [Exod. 14:21.]

14. தேவரீர் முதலைகளின் தலைகளை நருக்கிப்போட்டு, அதை வனாந்தரத்து ஜனங்களுக்கு உணவாகக் கொடுத்தீர்.

14. You crushed the heads of Leviathan (Egypt); You did give him as food for the creatures inhabiting the wilderness.

15. ஊற்றையும் ஆற்றையும் பிளந்துவிட்டீர்; மகா நதிகளையும் வற்றிப்போகப்பண்ணினீர்.

15. You did cleave open [the rock bringing forth] fountains and streams; You dried up mighty, ever-flowing rivers (the Jordan). [Exod. 17:6; Num. 20:11; Josh. 3:13.]

16. பகலும் உம்முடையது, இரவும் உம்முடையது; தேவரீர் ஒளியையும் சூரியனையும் படைத்தீர்.

16. The day is Yours, the night also is Yours; You have established the [starry] light and the sun.

17. பூமியின் எல்லைகளையெல்லாம் திட்டம்பண்ணினீர்; கோடைகாலத்தையும் மாரிகாலத்தையும் உண்டாக்கினீர்.

17. You have fixed all the borders of the earth [the divisions of land and sea and of the nations]; You have made summer and winter. [Acts17:26.]

18. கர்த்தாவே, சத்துரு உம்மை நிந்தித்ததையும், மதியீன ஜனங்கள் உமது நாமத்தைத் தூஷித்ததையும் நினைத்துக்கொள்ளும்.

18. [Earnestly] remember how the enemy has scoffed, O Lord, and reproached You, and how a foolish and impious people has blasphemed Your name.

19. உமது காட்டுப்புறாவின் ஆத்துமாவைத் துஷ்டருடைய கூட்டத்திற்கு ஒப்புக்கொடாதேயும்; உமது ஏழைகளின் கூட்டத்தை என்றைக்கும் மறவாதேயும்.

19. Oh, do not deliver the life of your turtledove to the wild beast (to the greedy multitude); forget not the life [of the multitude] of Your poor forever.

20. உம்முடைய உடன்படிக்கையை நினைத்தருளும்; பூமியின் இருளான இடங்கள் கொடுமையுள்ள குடியிருப்புகளால் நிறைந்திருக்கிறதே.

20. Have regard for the covenant [You made with Abraham], for the dark places of the land are full of the habitations of violence.

21. துன்பப்பட்டவன் வெட்கத்தோடே திரும்பவிடாதிரும்; சிறுமையும் எளிமையுமானவன் உமது நாமத்தைத் துதிக்கும்படி செய்யும்.

21. Oh, let not the downtrodden return in shame; let the oppressed and needy praise Your name.

22. தேவனே, எழுந்தருளும், உமக்காக நீரே வழக்காடும்; மதியீனனாலே நாடோறும் உமக்கு வரும் நிந்தையை நினைத்துக்கொள்ளும்.

22. Arise, O God, plead Your own cause; remember [earnestly] how the foolish and impious man scoffs and reproaches You day after day and all day long.

23. உம்முடைய சத்துருக்களின் ஆரவாரத்தை மறவாதேயும்; உமக்கு விரோதமாய் எழும்புகிறவர்களின் அமளி எப்பொழுதும் அதிகரிக்கிறது.

23. Do not forget the [clamoring] voices of Your adversaries, the tumult of those who rise up against You, which ascends continually.