1. ராஜாவின் வார்த்தையின்படியும் அவனுடைய கட்டளையின்படியும் செய்யப்படுகிறதற்கு, ஆதார் மாதம் என்கிற பன்னிரண்டாம் மாதம் பதின்மூன்றாந்தேதியிலே, யூதரின் பகைஞர் அவர்களை மேற்கொள்ளலாம் என்று நம்பினார்களே; அந்நாளிலேதானே, யூதரானவர்கள் தங்கள் பகைஞரை மேற்கொள்ளும்படிக்குக் காரியம் மாறுதலாய் முடிந்தது.

1. The king's order had to be carried out on the 13th day of the 12th month. That was the month of Adar. On that day the enemies of the Jews had hoped to win the battle over them. But now everything had changed. The Jews had gained the advantage over those who hated them.

2. யூதர் அகாஸ்வேரு ராஜாவின் சகல நாடுகளிலுமுள்ள பட்டணங்களிலே தங்களுக்குப் பொல்லாப்பு வரப்பண்ணப்பார்த்தவர்கள்மேல் கைபோடக் கூடிக்கொண்டார்கள்; ஒருவரும் அவர்களுக்கு முன்பாக நிற்கக்கூடாதிருந்தது; அவர்களைப்பற்றி சகல ஜனங்களுக்கும் பயமுண்டாயிற்று.

2. The Jews gathered together in their cities. They gathered in all of the territories King Xerxes ruled over. They came together to attack those who were trying to destroy them. No one could stand up against them. The people from all of the other nations were afraid of them.

3. நாடுகளின் சகல அதிகாரிகளும், தேசாதிபதிகளும், துரைகளும், ராஜாவின் காரியங்களை நடப்பிக்கிறவர்களும், யூதருக்குத் துணைநின்றார்கள்; மொர்தெகாயினால் உண்டான பயங்கரம் அவர்களைப் பிடித்தது.

3. All of the nobles in the territories helped the Jews. So did the royal officials, the governors and the king's officers. That's because they were so afraid of Mordecai.

4. மொர்தெகாய் ராஜாவின் அரமனையில் பெரியவனாயிருந்தான்; அவனுடைய கீர்த்தி எல்லா நாடுகளிலும் பிரசித்தமாயிற்று; இந்த மொர்தெகாய் என்பவன் மேன்மேலும் பெரியவனானான்.

4. He was well known in the palace. His fame spread all through the territories. So he became more and more important.

5. அப்படியே யூதர் தங்கள் சத்துருக்களையெல்லாம் பட்டயத்தால் வெட்டிக்கொன்று நிர்மூலமாக்கி, தங்கள் இஷ்டப்படி தங்கள் பகைஞருக்குச் செய்தார்கள்.

5. The Jews struck down all of their enemies with swords. They killed them and destroyed them. They did what they pleased to those who hated them.

6. யூதர் சூசான் அரமனையிலும் ஐந்நூறுபேரைக் கொன்று நிர்மூலமாக்கினார்கள்.

6. The Jews killed 500 men. They destroyed them in the safest place in Susa.

7. அம்மெதாத்தாவின் குமாரனாகிய ஆமான் என்னும் யூதருடைய சத்துருவின் குமாரரான பர்சான்தாத்தா, தல்போன், அஸ்பாதா,

7. They also killed Parshandatha, Dalphon, Aspatha,

8. பொராதா, அதலியா, அரிதாத்தா,

8. Poratha, Adalia, Aridatha,

9. பர்மஷ்டா, அரிசாய், அரிதாய், வாய்சாதா ஆகிய பத்துப்பேரையும் கொன்றுபோட்டார்கள்.

9. Parmashta, Arisai, Aridai and Vaizatha.

10. ஆனாலும் கொள்ளையிடத் தங்கள் கையை நீட்டவில்லை.

10. They were the ten sons of Haman. He was the son of Hammedatha. Haman had been the enemy of the Jews. They didn't take anything that belonged to their enemies.

11. அன்றையதினம் சூசான் அரமனையில் கொன்றுபோடப்பட்டவர்களின் தொகை ராஜசமுகத்தில் கொண்டுவரப்பட்டது.

11. A report was brought to the king that same day. He was told how many men had been killed in the safest place in Susa.

12. அப்பொழுது ராஜா, ராஜாத்தியாகிய எஸ்தரை நோக்கி: யூதர் சூசான் அரமனையில் ஐந்நூறுபேரையும் ஆமானின் பத்துக் குமாரரையும் கொன்று நிர்மூலமாக்கினார்கள்; ராஜாவின் மற்ற நாடுகளிலும் என்ன செய்திருப்பார்களோ! இப்போதும் உன் வேண்டுதல் என்ன? அது உனக்குக் கட்டளையிடப்படும்; உன் மன்றாட்டு என்ன? அதின்படி செய்யப்படும் என்றான்.

12. He said to Queen Esther, 'The Jews have killed 500 men. They destroyed them in the safest place in Susa. They also killed the ten sons of Haman there. What have they done in the rest of my territories? Now what do you want? I'll give it to you. What do you want me to do for you? I'll do that too.'

13. அப்பொழுது எஸ்தர்: ராஜாவுக்குச் சித்தமாயிருந்தால், இன்றையதினத்துக் கட்டளையின்படியே சூசானிலிருக்கிற யூதர் நாளையதினமும் செய்யவும், ஆமானின் பத்துக் குமாரரின் உடலையும் தூக்குமரத்தில் தூக்கிப்போடவும் உத்தரவாக வேண்டும் என்றாள்.

13. If it pleases you,' Esther answered, 'let the Jews in Susa carry out today's order tomorrow also. Stick poles through the dead bodies of Haman's ten sons. Set them up where everyone can see them.'

14. அப்படியே செய்யும்படிக்கு ராஜா உத்தரவு கொடுத்தான்; அதற்குச் சூசானிலே கட்டளை பிறந்தது; ஆமானின் பத்துக் குமாரருடைய உடலையும் தூக்கிப்போட்டார்கள்.

14. So the king commanded that it be done. An order was sent out in Susa. And the king's men did to the bodies of Haman's sons everything they were told to do.

15. சூசானிலிருக்கிற யூதர் ஆதார் மாதத்தின் பதினாலாந்தேதியிலும் கூடிச்சேர்ந்து, சூசானில் முந்நூறுபேரைக் கொன்றுபோட்டார்கள்; ஆனாலும் கொள்ளையிடத் தங்கள் கையை நீட்டவில்லை.

15. The Jews in Susa came together on the 14th day of the month of Adar. They put 300 men to death in Susa. But they didn't take anything that belonged to those men.

16. ராஜாவின் நாடுகளிலுள்ள மற்ற யூதர்கள் தங்கள் பிராணனைத் தற்காக்கவும், தங்கள் பகைஞருக்கு விலகி இளைப்பாறுதல் அடையவும் ஒருமிக்கச் சேர்ந்து, தங்கள் விரோதிகளில் எழுபத்தையாயிரம்பேரைக் கொன்றுபோட்டார்கள்; ஆனாலும் கொள்ளையிடத் தங்கள் கையை நீட்டவில்லை.

16. During that time, the rest of the Jews also gathered together. They lived in the king's territories. They came together to fight for their lives. They didn't want their enemies to bother them anymore. They wanted to get some peace and rest. So they killed 75,000 of their enemies. But they didn't take anything that belonged to them.

17. ஆதார் மாதத்தின் பதின்மூன்றாந்தேதியிலே இப்படிச் செய்து, பதினாலாந்தேதியிலே இளைப்பாறி, அதை விருந்துண்டு சந்தோஷப்படுகிற பண்டிகை நாளாக்கினார்கள்.

17. It happened on the 13th of Adar. On the 14th day they rested. They made it a day to celebrate with great joy. And they enjoyed good food.

18. சூசானிலுள்ள யூதரோவென்றால், அந்த மாதத்தின் பதின்மூன்றாந்தேதியிலும் பதினாலாந்தேதியிலும் ஏகமாய்க்கூடி, பதினைந்தாந்தேதியில் இளைப்பாறி, அதை விருந்துண்டு சந்தோஷப்படுகிற பண்டிகை நாளாக்கினார்கள்.

18. But the Jews in Susa had gathered together on the 13th and 14th. Then on the 15th they rested. They made it a day to celebrate with great joy. And they enjoyed good food.

19. ஆதலால் அலங்கமில்லாத ஊர்களில் குடியிருக்கிற நாட்டுப்புறத்தாரான யூதர்கள் ஆதார் மாதத்தின் பதினாலாந்தேதியைச் சந்தோஷமும், விருந்துண்கிற பூரிப்புமான நாளும், ஒருவருக்கொருவர் வரிசைகளை அனுப்புகிற நாளுமாக்கினார்கள்.

19. That's why Jews who live out in the villages celebrate on the 14th of Adar. They celebrate that day with great joy. And they enjoy good food. They also give presents to each other on that day.

20. மொர்தெகாய் இந்த வர்த்தமானங்களை எழுதி, சமீபத்திலும் தூரத்திலும் இருக்கிற அகாஸ்வேரு ராஜாவின் சகல நாடுகளிலுமுள்ள எல்லா யூதருக்கும் நிருபங்களை அனுப்பி,

20. Mordecai wrote down those events. He sent letters to all of the Jews all through the territories of King Xerxes. It didn't matter whether the Jews lived nearby or far away.

21. வருஷந்தோறும் ஆதார் மாதத்தின் பதினாலாம் பதினைந்தாந்தேதிகளை, யூதர் தங்கள் பகைஞருக்கு நீங்கலாகி இளைப்பாறுதல் அடைந்த நாட்களாகவும், அவர்கள் சஞ்சலம் சந்தோஷமாகவும், அவர்கள் துக்கம் மகிழ்ச்சியாகவும் மாறின மாதமாகவும் ஆசரித்து,

21. Mordecai told them to celebrate the 14th and 15th days of the month of Adar. He wanted them to do it every year.

22. அந்நாட்களில் விருந்துண்டு சந்தோஷங்கொண்டாடவும், ஒருவருக்கொருவர் வரிசைகளை அனுப்பவும், எளியவர்களுக்குத் தானதர்மஞ்செய்யவும் வேண்டுமென்று திட்டம்பண்ணினான்.

22. Mordecai told the Jews to celebrate the time when they got rest from their enemies. That was the month when their sadness was turned into joy. It was when their sobbing turned into a day for celebrating. He wrote the letters to celebrate those days as times of joy. He wanted the people to enjoy good food. He told them to give presents of food to one another. He also wanted them to give gifts to those who were poor.

23. அப்பொழுது யூதர் தாங்கள் செய்யத்தொடங்கினபடியும் மொர்தெகாய் தங்களுக்கு எழுதினபடியும் செய்யச் சம்மதித்தார்கள்.

23. So the Jews agreed to continue the celebrating they had started. They kept doing what Mordecai had written to them.

24. அம்மெதாத்தாவின் குமாரனாகிய ஆமான் என்னும் ஆகாகியன், யூதருக்கெல்லாம் சத்துருவாயிருந்து யூதரைச் சங்கரிக்க நினைத்து, அவர்களை அழிக்கவும் நிர்மூலமாக்கவும், பூர் என்னப்பட்ட சீட்டைப் போடுவித்தான்.

24. Haman was the son of Hammedatha, the Agagite. He had been the enemy of all of the Jews. He had planned to destroy them. He had cast the lot to destroy them completely. The lot was also called pur.

25. ஆனாலும் எஸ்தர், ராஜசமுகத்தில் போய், யூதருக்கு விரோதமாய் அவன் நினைத்த அவனுடைய பொல்லாத யோசனை அவனுடைய தலையின்மேல் திரும்பும்படி கட்டளை பிறப்பித்ததினாலே, அவனையும் அவன் குமாரரையும் மரத்திலே தூக்கிப்போட்டார்கள்.

25. But the king had found out about Haman's evil plan. So the king had sent out written orders. He had ordered that the evil plan Haman had made against the Jews should come back on his own head. He had also commanded that Haman and his sons should be put to death. Poles should be stuck through their dead bodies. Then they should be set up where everyone could see them.

26. ஆகையினால் அந்த நாட்கள் பூர் என்னும் பேரினால் பூரீம் என்னப்பட்டது; அவன் அந்த நிருபத்தில் எழுதியிருந்த எல்லா வார்த்தைகளினிமித்தமும், தாங்களே இந்த விஷயத்தில் அநுபவித்தவைகளினிமித்தமும், தங்களுக்கு நேரிட்டவைகளினிமித்தமும்,

26. The days the Jews were celebrating were called Purim. Purim comes from the word pur. Pur means 'lot.' Now the Jews celebrate those two days every year. They do it because of everything that was written in Mordecai's letter. They also do it because of what they had seen and what had happened to them.

27. யூதர் அதைத் திட்டப்படுத்தி, அந்த இரண்டு நாட்களைக்குறித்து எழுதியிருக்கிறபடியே, அவைகளை வருஷந்தோறும், அவைகளின் சரியான காலத்திலே ஆசரியாமலிருப்பதில்லை என்பதையும்,

27. So they established it as a regular practice. They decided they would always observe those two days of the year. They would celebrate in the required way. And they would celebrate at the appointed time. They and their children after them and everyone who joined them would always observe those days.

28. இந்த நாட்கள் எல்லாத் தலைமுறைகளிலும், வம்சங்களிலும், தேசங்களிலும், ஊர்களிலும் நினைவுகூரப்பட்டு ஆசரிக்கப்படவேண்டும் என்பதையும், இந்தப் பூரீம் என்னும் பண்டிகை நாட்கள் யூதருக்குள்ளே தவறிப்போகாமலும், அவைகளை நினைவுகூருதல் தங்கள் சந்ததியாருக்குள்ளே ஒழிந்துபோகாமலும் இருக்கவேண்டும் என்பதையும், தங்கள்மேலும், தங்கள் சந்ததியார்மேலும், தங்கள் மார்க்கத்தில் அமையப்போகிற மற்ற யாவர்மேலும் கடனாக நியமித்துக் கொண்டார்கள்.

28. The days should be remembered and celebrated. They should be remembered by every family for all time to come. They should be celebrated in every territory and in every city. The Jews should never stop celebrating the days of Purim. Their children after them should always remember those days.

29. பூரிமைக்குறித்து எழுதியிருக்கிற இந்த இரண்டாம் நிருபத்தைத் திடப்படுத்தும்படிக்கு, அபியாயேலின் குமாரத்தியாகிய எஸ்தர் என்னும் ராஜாத்தியும், யூதனாகிய மொர்தெகாயும், பின்னும் மகா உறுதியாய் எழுதினார்கள்.

29. So Queen Esther, the daughter of Abihail, wrote a second letter. She wrote it together with the Jew Mordecai. They wanted to give their full authority to this second letter about Purim.

30. யூதனாகிய மொர்தெகாயும், ராஜாத்தியாகிய எஸ்தரும் யூதருக்கு உறுதிப்பாடுபண்ணினதும், அவர்கள்தானே உபவாசத்தோடும் அலறுதலோடும் ஆசரிப்போம் என்று தங்கள்மேலும் தங்கள் சந்ததியார்மேலும் கடனாக நியமித்துக்கொண்டதுமான, பூரீம் என்னப்பட்ட இந்த நாட்கள் அவைகளின் சரியான காலங்களில் ஆசரிக்கப்படும் காரியத்தை உறுதியாக்க,

30. Mordecai sent letters to all of the Jews in the 127 territories of the kingdom of Xerxes. The letters had messages of kindness and hope in them.

31. அவன் அகாஸ்வேருவின் ராஜ்யத்திலுள்ள நூற்றிருபத்தேழு நாடுகளிலும் இருக்கிற எல்லா யூதருக்கும் சமாதானமும் உண்மையுமான வார்த்தைகளையுடைய நிருபங்களை அனுப்பினான்.

31. The letters established the days of Purim at their appointed times. They spoke about what the Jew Mordecai and Queen Esther had ordered the people to do. Everything should be done in keeping with the directions the Jews had set up for themselves and their children after them. The directions applied to their times of fasting and sadness.

32. இப்படியே எஸ்தரின் கட்டளையானது பூரீம் நாட்களைப்பற்றின இந்த வர்த்தமானங்களைத் திடப்படுத்தினது; அது ஒரு புஸ்தகத்தில் எழுதப்பட்டது.

32. Esther's order established the rules about Purim. It was written down in the records.