1. இப்படிப்பட்ட வாக்குத்தத்தங்கள் நமக்கு உண்டாயிருக்கிறபடியினால், பிரியமானவர்களே, மாம்சத்திலும் ஆவியிலும் உண்டான எல்லா அசுசியும் நீங்க, நம்மைச் சுத்திகரித்துக்கொண்டு, பரிசுத்தமாகுதலை தேவபயத்தோடே பூரணப்படுத்தக்கடவோம்.

1. THEREFORE, SINCE these [great] promises are ours, beloved, let us cleanse ourselves from everything that contaminates and defiles body and spirit, and bring [our] consecration to completeness in the [reverential] fear of God.

2. எங்களுக்கு இடங்கொடுங்கள்; நாங்கள் ஒருவனுக்கும் அநியாயஞ்செய்யவில்லை, ஒருவனையும் கெடுக்கவில்லை, ஒருவனையும் வஞ்சிக்கவில்லை.

2. Do open your hearts to us again [enlarge them to take us in]. We have wronged no one, we have betrayed or corrupted no one, we have cheated or taken advantage of no one.

3. உங்களைக் குற்றவாளிகளாக்கும் பொருட்டாக இப்படி நான் சொல்லுகிறதில்லை; முன்னே நான் சொல்லியபடி, உங்களுடனேகூடச் சாகவும் கூடப் பிழைக்கவுந்தக்கதாக எங்களிருதயங்களில் நீங்கள் இருக்கிறீர்களே.

3. I do not say this to reproach or condemn [you], for I have said before that you are [nested] in our hearts, [and you will remain there] together [with us], whether we die or live.

4. மிகுந்த தைரியத்தோடே உங்களுடன் பேசுகிறேன்; உங்களைக்குறித்து மிகவும் மேன்மைபாராட்டுகிறேன், ஆறுதலால் நிறைந்திருக்கிறேன். எங்களுக்கு உண்டான சகல உபத்திரவத்திலேயும் பரிபூரண சந்தோஷமாயிருக்கிறேன்.

4. I have great boldness and free and fearless confidence and cheerful courage toward you; my pride in you is great. I am filled [brimful] with the comfort [of it]; with all our tribulation and in spite of it, [I am filled with comfort] I am overflowing with joy.

5. எப்படியென்றால், நாங்கள் மக்கெதோனியா நாட்டிலே வந்தபோது, எங்கள் சரீரத்திற்கு இளைப்பாறுதல் ஒன்றுமில்லாமல், எப்பக்கத்திலேயும் உபத்திரவப்பட்டோம்; புறம்பே போராட்டங்களும், உள்ளே பயங்களும் இருந்தன.

5. For even when we arrived in Macedonia, our bodies had no ease or rest, but we were oppressed in every way and afflicted at every turn--fighting and contentions without, dread and fears within [us].

6. ஆகிலும், சிறுமைப்பட்டவர்களுக்கு ஆறுதல் செய்கிற தேவன் தீத்து வந்ததினாலே எங்களுக்கு ஆறுதல்செய்தார்.
ஏசாயா 49:13

6. But God, Who comforts and encourages and refreshes and cheers the depressed and the sinking, comforted and encouraged and refreshed and cheered us by the arrival of Titus.

7. அவன் வந்ததினாலேமாத்திரமல்ல, உங்கள் வாஞ்சையையும், உங்கள் துக்கிப்பையும், என்னைப்பற்றி உங்களுக்கு உண்டான பக்திவைராக்கியத்தையும் அவன் கண்டு, உங்களால் அடைந்த ஆறுதலைத் தெரியப்படுத்தினதினாலும், நானும் ஆறுதலடைந்து அதிகமாய்ச் சந்தோஷப்பட்டேன்.

7. [Yes] and not only by his coming but also by [his account of] the comfort with which he was encouraged and refreshed and cheered as to you, while he told us of your yearning affection, of how sorry you were [for me] and how eagerly you took my part, so that I rejoiced still more.

8. ஆதலால் நான் நிருபத்தினாலே உங்களைத் துக்கப்படுத்தியிருந்தும், அந்த நிருபம் கொஞ்சப்பொழுதாகிலும் உங்களைத் துக்கப்படுத்தினதென்று கண்டு நான் மனஸ்தாபப்பட்டிருந்தும், இப்பொழுது மனஸ்தாபப்படுதிறதில்லை.

8. For even though I did grieve you with my letter, I do not regret [it now], though I did regret it; for I see that that letter did pain you, though only for a little while;

9. இப்பொழுது சந்தோஷப்படுகிறேன்; நீங்கள் துக்கப்பட்டதற்காக அல்ல, மனந்திரும்புகிறதற்கேதுவாகத் துக்கப்பட்டதற்காகவே சந்தோஷப்படுகிறேன்; நீங்கள் ஒன்றிலும் எங்களால் நஷ்டப்படாதபடிக்கு, தேவனுக்கேற்ற துக்கம் அடைந்தீர்களே.

9. Yet I am glad now, not because you were pained, but because you were pained into repentance [and so turned back to God]; for you felt a grief such as God meant you to feel, so that in nothing you might suffer loss through us or harm for what we did.

10. தேவனுக்கேற்ற துக்கம் பின்பு மனஸ்தாபப்படுகிறதற்கு இடமில்லாமல் இரட்சிப்புக்கேதுவான மனந்திரும்புதலை உண்டாக்குகிறது; லெளகிக துக்கமோ மரணத்தை உண்டாக்குகிறது.

10. For godly grief and the pain God is permitted to direct, produce a repentance that leads and contributes to salvation and deliverance from evil, and it never brings regret; but worldly grief (the hopeless sorrow that is characteristic of the pagan world) is deadly [breeding and ending in death].

11. பாருங்கள், நீங்கள் தேவனுக்கேற்ற துக்கமடைந்ததுண்டே; அது உங்களிடத்தில் எவ்வளவு ஜாக்கிரதையையும், குற்றந்தீர எவ்வளவு நியாயஞ்சொல்லுதலையும், எவ்வளவு வெறுப்பையும், எவ்வளவு பயத்தையும், எவ்வளவு ஆவலையும், எவ்வளவு பக்திவைராக்கியத்தையும், எவ்வளவு கண்டிப்பையும் உண்டாக்கிற்று. இந்தக் காரியத்திலே நீங்கள் எல்லாவிதத்திலும் உங்களைச் சுத்தவான்களென்று விளங்கப்பண்ணினீர்கள்.

11. For [you can look back now and] observe what this same godly sorrow has done for you and has produced in you: what eagerness and earnest care to explain and clear yourselves [of all complicity in the condoning of incest], what indignation [at the sin], what alarm, what yearning, what zeal [to do justice to all concerned], what readiness to mete out punishment [to the offender]! At every point you have proved yourselves cleared and guiltless in the matter. [I Cor. 5.]

12. ஆதலால் நான் உங்களுக்கு அப்படி எழுதியிருந்தும், அநியாயஞ்செய்தவனிமித்தமுமல்ல, அநியாயஞ்செய்யப்பட்டவனிமித்தமுமல்ல, தேவனுக்கு முன்பாக உங்களைக்குறித்து எங்களுக்கு உண்டாயிருக்கிற ஜாக்கிரதை உங்களுக்கு வெளிப்படும் பொருட்டே அப்படி எழுதினேன்.

12. So although I did write to you [as I did], it was not for the sake and because of the one who did [the] wrong, nor on account of the one who suffered [the] wrong, but in order that you might realize before God [that your readiness to accept our authority revealed] how zealously you do care for us.

13. இதினிமித்தம் நீங்கள் ஆறுதலடைந்ததினாலே நாங்களும் ஆறுதலடைந்தோம்; விசேஷமாகத் தீத்துவினுடைய ஆவி உங்கள் அனைவராலும் ஆறுதலைடந்ததினாலே, அவனுக்கு உண்டான சந்தோஷத்தினால் அதிக சந்தோஷப்பட்டோம்.

13. Therefore we are relieved and comforted and encouraged [at the result]. And in addition to our own [personal] consolation, we were especially delighted at the joy of Titus, because you have all set his mind at rest, soothing and refreshing his spirit.

14. இப்படியிருக்க, உங்களுக்குப் புகழ்ச்சியாய் நான் அவனுடனே சொன்ன யாதொன்றைக்குறித்தும் வெட்கப்படமாட்டேன்; நாங்கள் சகலத்தையும் உங்களுக்குச் சத்தியமாய்ச் சொன்னதுபோல, தீத்துவுடனே நாங்கள் உங்களுக்குப் புகழ்ச்சியாய்ச் சொன்னதும் சத்தியமாக விளங்கிற்றே.

14. For if I had boasted to him at all concerning you, I was not disappointed or put to shame, but just as everything we ever said to you was true, so our boasting [about you] to Titus has proved true also.

15. மேலும் நீங்களெல்லாரும் கட்டளைக்கு அமைந்து, பயத்தோடும் நடுக்கத்தோடும் தன்னை ஏற்றுக்கொண்டதை அவன் நினைக்கையில், அவனுடைய உள்ளம் உங்களைப்பற்றி அதிக அன்பாயிருக்கிறது.

15. And his heart goes out to you more abundantly than ever as he recalls the submission [to his guidance] that all of you had, and the reverence and anxiety [to meet all requirements] with which you accepted and welcomed him.

16. ஆகையால் எல்லாவிதத்திலும் உங்களைக்குறித்து எனக்குத் திடநம்பிக்கை உண்டாயிருக்கிறதென்று சந்தோஷப்படுகிறேன்.

16. I am very happy because I now am of good courage and have perfect confidence in you in all things.