1. நாங்கள் இத்தாலியா தேசத்துக்குக் கப்பல் ஏறிப்போகும்படி தீர்மானிக்கப்பட்டபோது, பவுலையும் காவலில் வைக்கப்பட்டிருந்த வேறுசிலரையும் அகுஸ்து பட்டாளத்தைச் சேர்ந்த யூலியு என்னும் பேர்கொண்ட நூற்றுக்கு அதிபதியினிடத்தில் ஒப்புவித்தார்கள்.

1. NOW WHEN it was determined that we [including Luke] should sail for Italy, they turned Paul and some other prisoners over to a centurion of the imperial regiment named Julius.

2. அதிரமித்தியம் ஊர்க்கப்பலில் நாங்கள் ஏறி, ஆசியா நாட்டுக் கரைபிடித்தோடவேண்டுமென்று நினைத்துப் புறப்பட்டோம். மக்கெதோனியா தேசத்துத் தெசலோனிக்கே பட்டணத்தானாகிய அரிஸ்தர்க்கு எங்களுடனேகூட இருந்தான்.

2. And going aboard a ship from Adramyttium which was about to sail for the ports along the coast of [the province of] Asia, we put out to sea; and Aristarchus, a Macedonian from Thessalonica, accompanied us.

3. மறுநாள் சீதோன் துறைபிடித்தோம். யூலியு பவுலைப் பட்சமாய் நடப்பித்து, அவன் தன் சிநேகிதரிடத்திலே போய்ப் பராமரிப்படையும்படிக்கு உத்தரவு கொடுத்தான்.

3. The following day we landed at Sidon, and Julius treated Paul in a loving way, with much consideration (kindness and care), permitting him to go to his friends [there] and be refreshed and be cared for.

4. அவ்விடம்விட்டு நாங்கள் புறப்பட்டு, எதிர்க்காற்றாயிருந்தபடியினால், சீப்புரு தீவின் ஒதுக்கிலே ஓடினோம்.

4. After putting to sea from there we passed to the leeward (south side) of Cyprus [for protection], for the winds were contrary to us.

5. பின்பு சிலிசியா பம்பிலியா நாடுகளின் கடல்வழியாய் ஓடி, லீசியா நாட்டு மீறாப்பட்டணத்தில் சேர்ந்தோம்.

5. And when we had sailed over [the whole length] of sea which lies off Cilicia and Pamphylia, we reached Myra in Lycia.

6. இத்தாலியாவுக்குப் போகிற அலெக்சந்திரியா பட்டணத்துக் கப்பலை நூற்றுக்கு அதிபதி அங்கே கண்டு, எங்களை அதில் ஏற்றினான்.

6. There the centurion found an Alexandrian ship bound for Italy, and he transferred us to it.

7. காற்று எங்களைத் தடுத்தபடியினாலே, நாங்கள் அநேகநாள் மெதுவாய்ச் சென்று, வருத்தத்தோடே கினீதுபட்டணத்திற்கு எதிரே வந்து, சல்மோனே ஊருக்கு எதிராய்க் கிரேத்தாதீவின் ஒதுக்கில் ஓடினோம்.

7. For a number of days we made slow progress and arrived with difficulty off Cnidus; then, as the wind did not permit us to proceed, we went under the lee (shelter) of Crete off Salmone,

8. அதை வருத்தத்தோடே கடந்து, நல்ல துறைமுகம் என்னப்பட்ட ஒரு இடத்திற்கு வந்தோம்; லசேயபட்டணம் அதற்குச் சமீபமாயிருந்தது.

8. And coasting along it with difficulty, we arrived at a place called Fair Havens, near which is located the town of Lasea.

9. வெகுகாலம் சென்று, உபவாசநாளும் கழிந்துபோனபடியினாலே, இனிக் கப்பல் யாத்திரை செய்கிறது மோசத்திற்கு ஏதுவாயிருக்குமென்று, பவுல் அவர்களை நோக்கி:
லேவியராகமம் 16:29

9. But as [the season was well advanced, for] much time had been lost and navigation was already dangerous, for the time for the Fast [the Day of Atonement, about the beginning of October] had already gone by, Paul warned and advised them,

10. மனுஷரே, இந்த யாத்திரையினாலே சரக்குக்கும் கப்பலுக்கும் மாத்திரமல்ல, நம்முடைய ஜீவனுக்கும் வருத்தமும் மிகுந்த சேதமும் உண்டாயிருக்குமென்று காண்கிறேன் என்று சொல்லி, அவர்களை எச்சரித்தான்.

10. Saying, Sirs, I perceive [after careful observation] that this voyage will be attended with disaster and much heavy loss, not only of the cargo and the ship but of our lives also.

11. நூற்றுக்கு அதிபதி பவுலினால் சொல்லப்பட்டவைகளைப் பார்க்கிலும் மாலுமியையும் கப்பல் எஜமானையும் அதிகமாய் நம்பினான்.

11. However, the centurion paid greater attention to the pilot and to the owner of the ship than to what Paul said.

12. அந்தத் துறைமுகம் மழைகாலத்திலே தங்குவதற்கு வசதியாயிராதபடியினால், அவ்விடத்தை விட்டுத் தென்மேற்கையும் வடமேற்கையும் நோக்கியிருக்கும் கிரேத்தா தீவிலுள்ள துறைமுகமாகிய பேனிக்ஸ் என்னும் இடத்தில் சேரக்கூடுமானால் சேர்ந்து, மழைகாலத்தில் தங்கும்படி அநேகம்பேர் ஆலோசனை சொன்னார்கள்.

12. And as the harbor was not well situated and so unsuitable to winter in, the majority favored the plan of putting to sea again from there, hoping somehow to reach Phoenice, a harbor of Crete facing southwest and northwest, and winter there.

13. தென்றல் மெதுவாயடித்தபடியால், தாங்கள் கோரினது கைகூடிவந்ததென்று எண்ணி, அவ்விடம்விட்டுப் பெயர்ந்து கிரேத்தா தீவுக்கு அருகாக ஓடினார்கள்.

13. So when the south wind blew softly, supposing they were gaining their object, they weighed anchor and sailed along Crete, hugging the coast.

14. கொஞ்சநேரத்துக்குள்ளே யூரோக்கிலிதோன் என்னுங்கடுங்காற்று அதில் மோதிற்று.

14. But soon afterward a violent wind [of the character of a typhoon], called a northeaster, came bursting down from the island.

15. கப்பல் அதில் அகப்பட்டுக்கொண்டு, காற்றுக்கு எதிர்த்துப்போகக்கூடாதபடியினால் காற்றின் போக்கிலே கொண்டுபோகப்பட்டோம்.

15. And when the ship was caught and was unable to head against the wind, we gave up and, letting her drift, were borne along.

16. அப்படிக் கிலவுதா என்னப்பட்ட ஒரு சின்ன தீவின் ஒதுக்கிலே ஓடுகையில் வெகு வருத்தத்தோடே படவை வசப்படுத்தினோம்.

16. We ran under the shelter of a small island called Cauda, where we managed with [much] difficulty to draw the [ship's small] boat on deck and secure it.

17. அதை அவர்கள் தூக்கியெடுத்தபின்பு, பல உபாயங்கள் செய்து, கப்பலைச் சுற்றிக் கட்டி, சொரிமணலிலே விழுவோமென்று பயந்து, பாய்களை இறக்கி, இவ்விதமாய்க் கொண்டுபோகப்பட்டார்கள்.

17. After hoisting it on board, they used supports with ropes to undergird and brace the ship; then afraid that they would be driven into the Syrtis [quicksands off the north coast of Africa], they lowered the gear (sails and ropes) and so were driven along.

18. மேலும் பெருங்காற்றுமழையில் நாங்கள் மிகவும் அடிபட்டபடியினால், மறுநாளில் சில சரக்குகளைக் கடலில் எறிந்தார்கள்.

18. As we were being dangerously tossed about by the violence of the storm, the next day they began to throw the freight overboard;

19. மூன்றாம் நாளிலே கப்பலின் தளவாடங்களை எங்கள் கைகளினாலே எடுத்து எறிந்தோம்.

19. And the third day they threw out with their own hands the ship's equipment (the tackle and the furniture).

20. அநேகநாளாய்ச் சூரியனாவது நட்சத்திரங்களாவது காணப்படாமல், மிகுந்த பெருங்காற்றுமழையும் அடித்துக் கொண்டிருந்தபடியினால், இனித் தப்பிப்பிழைப்போமென்னும் நம்பிக்கை முழுமையும் அற்றுப்போயிற்று.

20. And when neither sun nor stars were visible for many days and no small tempest kept raging about us, all hope of our being saved was finally abandoned.

21. அநேகநாள் அவர்கள் போஜனம்பண்ணாமல் இருந்தபோது, பவுல் அவர்கள் நடுவிலே நின்று: மனுஷரே, இந்த வருத்தமும் சேதமும் வராதபடிக்கு என் சொல்லைக்கேட்டு, கிரேத்தாதீவை விட்டுப்புறப்படாமல் இருக்கவேண்டியதாயிருந்தது.

21. Then as they had eaten nothing for a long time, Paul came forward into their midst and said, Men, you should have listened to me, and should not have put to sea from Crete and brought on this disaster and harm and misery and loss.

22. ஆகிலும் திடமனதாயிருங்களென்று இப்பொழுது உங்களுக்குத் தைரியஞ்சொல்லுகிறேன். கப்பற் சேதமேயல்லாமல் உங்களில் ஒருவனுக்கும் பிராணச்சேதம் வராது.

22. But [even] now I beg you to be in good spirits and take heart, for there will be no loss of life among you but only of the ship.

23. ஏனென்றால், என்னை ஆட்கொண்டவரும் நான் சேவிக்கிறவருமான தேவனுடைய தூதனானவன் இந்த இராத்திரியிலே என்னிடத்தில் வந்து நின்று:

23. For this [very] night there stood by my side an angel of the God to Whom I belong and Whom I serve and worship,

24. பவுலே, பயப்படாதே, நீ இராயனுக்கு முன்பாக நிற்கவேண்டும், இதோ, உன்னுடனேகூட யாத்திரைபண்ணுகிற யாவரையும் தேவன் உனக்குத் தயவுபண்ணினார் என்றான்.

24. And he said, Do not be frightened, Paul! It is necessary for you to stand before Caesar; and behold, God has given you all those who are sailing with you.

25. ஆனபடியினால் மனுஷரே, திடமனதாயிருங்கள். எனக்குச் சொல்லப்பட்ட பிரகாரமாகவே நடக்கும் என்று தேவனிடத்தில் நம்பிக்கையாயிருக்கிறேன்.

25. So keep up your courage, men, for I have faith (complete confidence) in God that it will be exactly as it was told me;

26. ஆயினும் நாம் ஒரு தீவிலே விழவேண்டியதாயிருக்கும் என்றான்.

26. But we shall have to be stranded on some island.

27. பதினாலாம் இராத்திரியானபோது, நாங்கள் ஆதிரியாக் கடலிலே அலைவுபட்டு ஓடுகையில், நடுஜாமத்திலே கப்பலாட்களுக்கு ஒரு கரை கிட்டிவருகிறதாகத் தோன்றிற்று.

27. The fourteenth night had come and we were drifting and being driven about in the Adriatic Sea, when about midnight the sailors began to suspect that they were drawing near to some land.

28. உடனே அவர்கள் விழுதுவிட்டு இருபது பாகமென்று கண்டார்கள்; சற்றப்புறம் போனபொழுது, மறுபடியும் விழுதுவிட்டுப் பதினைந்து பாகமென்று கண்டார்கள்.

28. So they took soundings and found twenty fathoms, and a little farther on they sounded again and found fifteen fathoms.

29. பாறையிடங்களில் விழுவோமென்று பயந்து, பின்னணியத்திலிருந்து நாலு நங்கூரங்களைப்போட்டு, பொழுது எப்போது விடியுமோ என்றிருந்தார்கள்.

29. Then fearing that we might fall off [our course] onto rocks, they dropped four anchors from the stern and kept wishing for daybreak to come.

30. அப்பொழுது கப்பலாட்கள் கப்பலை விட்டோடிப்போக வகைதேடி, முன்னணியத்திலிருந்து நங்கூரங்களைப் போடப்போகிற பாவனையாய்ப் படவைக் கடலில் இறக்குகையில்,

30. And as the sailors were trying to escape [secretly] from the ship and were lowering the small boat into the sea, pretending that they were going to lay out anchors from the bow,

31. பவுல் நூற்றுக்கு அதிபதியையும் சேவகரையும் நோக்கி: இவர்கள் கப்பலில் இராவிட்டால் நீங்கள் தப்பிப் பிழைக்கமாட்டீர்கள் என்றான்.

31. Paul said to the centurion and the soldiers, Unless these men remain in the ship, you cannot be saved.

32. அப்பொழுது, போர்ச்சேவகர் படவின் கயிறுகளை அறுத்து, அதைத் தாழ விழவிட்டார்கள்.

32. Then the soldiers cut away the ropes that held the small boat, and let it fall and drift away.

33. பொழுது விடிகையில் எல்லாரும் போஜனம்பண்ணும்படி பவுல் அவர்களுக்குத் தைரியஞ்சொல்லி: நீங்கள் இன்று பதினாலுநாளாய் ஒன்றும் சாப்பிடாமல் பட்டினியாயிருக்கிறீர்கள்.

33. While they waited until it should become day, Paul entreated them all to take some food, saying, This is the fourteenth day that you have been continually in suspense and on the alert without food, having eaten nothing.

34. ஆகையால் போஜனம்பண்ணும்படி உங்களை வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன், நீங்கள் தப்பிப் பிழைப்பதற்கு அது உதவியாயிருக்கும்; உங்கள் தலையிலிருந்து ஒரு மயிரும் விழாது என்றான்.
1 சாமுவேல் 14:45, 2 சாமுவேல் 14:11

34. So I urge (warn, exhort, encourage, advise) you to take some food [for your safety]--it will give you strength; for not a hair is to perish from the head of any one of you.

35. இப்படிச் சொல்லி. அப்பத்தை எடுத்து, எல்லாருக்குமுன்பாகவும் தேவனை ஸ்தோத்தரித்து, அதைப் பிட்டுப் புசிக்கத்தொடங்கினான்.

35. Having said these words, he took bread and, giving thanks to God before them all, he broke it and began to eat.

36. அப்பொழுது எல்லாரும் திடமனப்பட்டுப் புசித்தார்கள்.

36. Then they all became more cheerful and were encouraged and took food themselves.

37. கப்பலில் இருநூற்றெழுபத்தாறுபேர் இருந்தோம்.

37. All told there were 276 souls of us in the ship.

38. திருப்தியாகப் புசித்தபின்பு அவர்கள் கோதுமையைக் கடலிலே எறிந்து, கப்பலை இலகுவாக்கினார்கள்.

38. And after they had eaten sufficiently, [they proceeded] to lighten the ship, throwing out the wheat into the sea.

39. பொழுது விடிந்தபின்பு, இன்னபூமியென்று அறியாதிருந்தார்கள். அப்பொழுது சமமான கரையுள்ள ஒரு துறைமுகம் அவர்களுக்குத் தென்பட்டது; கூடுமானால் அதற்குள் கப்பலையோட்ட யோசனையாயிருந்து,

39. Now when it was day [and they saw the land], they did not recognize it, but they noticed a bay with a beach on which they [taking counsel] purposed to run the ship ashore if they possibly could.

40. நங்கூரங்களை அறுத்துக் கடலிலே விட்டுவிட்டு, சுக்கான்களுடைய கட்டுகளைத் தளரவிட்டு, பெரும்பாயைக் காற்று முகமாய் விரித்து, கரைக்கு நேராய் ஓடி,

40. So they cut the cables and severed the anchors and left them in the sea; at the same time unlashing the ropes that held the rudders and hoisting the foresail to the wind, they headed for the beach.

41. இருபுறமும் கடல் மோதிய ஒரு இடத்திலே கப்பலைத் தட்டவைத்தார்கள்; முன்னணியம் ஊன்றி அசையாமலிருந்தது, பின்னணியம் அலைகளுடைய பலத்தினால் உடைந்துபோயிற்று.

41. But striking a crosscurrent (a place open to two seas) they ran the ship aground. The prow stuck fast and remained immovable, and the stern began to break up under the violent force of the waves.

42. அப்பொழுது காவல்பண்ணப்பட்டவர்களில் ஒருவனும் நீந்தி ஓடிப்போகாதபடிக்கு அவர்களைக் கொன்றுபோடவேண்டுமென்று போர்ச்சேவகர் யோசனையாயிருந்தார்கள்.

42. It was the counsel of the soldiers to kill the prisoners, lest any of them should swim to land and escape;

43. நூற்றுக்கு அதிபதி பவுலைக் காப்பாற்ற மனதாயிருந்து, அவர்களுடைய யோசனையைத் தடுத்து, நீந்தத்தக்கவர்கள் முந்திக் கடலில் விழுந்து கரையேறவும்,

43. But the centurion, wishing to save Paul, prevented their carrying out their purpose. He commanded those who could swim to throw themselves overboard first and make for the shore,

44. மற்றவர்களில் சிலர் பலகைகள்மேலும், சிலர் கப்பல் துண்டுகள்மேலும் போய்க் கரையேறவும் கட்டளையிட்டான்; இவ்விதமாய் எல்லாரும் தப்பிக் கரைசேர்ந்தார்கள்.

44. And the rest on heavy boards or pieces of the vessel. And so it was that all escaped safely to land.