1. அக்காலத்திலே ஏரோது ராஜா சபையிலே சிலரைத் துன்பப்படுத்தத் தொடங்கி;

1. That's when King Herod got it into his head to go after some of the church members.

2. யோவானுடைய சகோதரனாகிய யாக்கோபைப் பட்டயத்தினாலே கொலைசெய்தான்.

2. He murdered James, John's brother.

3. அது யூதருக்குப் பிரியமாயிருக்கிறதென்று அவன் கண்டு, பேதுருவையும் பிடிக்கத்தொடர்ந்தான். அப்பொழுது புளிப்பில்லாத அப்பப்பண்டிகை நாட்களாயிருந்தது.

3. When he saw how much it raised his popularity ratings with the Jews, he arrested Peter--all this during Passover Week, mind you--

4. அவனைப் பிடித்துச் சிறைச்சாலையிலே வைத்து, பஸ்காபண்டிகைக்குப் பின்பு ஜனங்களுக்கு முன்பாக அவனை வெளியே கொண்டுவரலாமென்று எண்ணி, அவனைக் காக்கும்படி வகுப்புக்கு நான்கு போர்ச்சேவகராக ஏற்படுத்திய நான்கு வகுப்புகளின் வசமாக ஒப்புவித்தான்.

4. and had him thrown in jail, putting four squads of four soldiers each to guard him. He was planning a public lynching after Passover.

5. அப்படியே பேதுரு சிறைச்சாலையிலே காக்கப்பட்டிருக்கையில் சபையார் அவனுக்காகத் தேவனை நோக்கி ஊக்கத்தோடே ஜெபம்பண்ணினார்கள்.

5. All the time that Peter was under heavy guard in the jailhouse, the church prayed for him most strenuously.

6. ஏரோது அவனை வெளியே கொண்டுவரும்படி குறித்திருந்த நாளுக்கு முந்தின நாள் இராத்திரியிலே, பேதுரு இரண்டு சங்கிலிகளினாலே கட்டப்பட்டு, இரண்டு சேவகர் நடுவே நித்திரை பண்ணிக்கொண்டிருந்தான்; காவற்காரரும் கதவுக்கு முன்னிருந்து சிறைச்சாலையைக் காத்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.

6. Then the time came for Herod to bring him out for the kill. That night, even though shackled to two soldiers, one on either side, Peter slept like a baby. And there were guards at the door keeping their eyes on the place. Herod was taking no chances!

7. அப்பொழுது கர்த்தருடைய தூதன் அங்கே வந்துநின்றான்; அறையிலே வெளிச்சம் பிரகாசித்தது. அவன் பேதுருவை விலாவிலே தட்டி, சீக்கிரமாய் எழுந்திரு என்று அவனை எழுப்பினான். உடனே சங்கிலிகள் அவன் கைகளிலிருந்து விழுந்தது.

7. Suddenly there was an angel at his side and light flooding the room. The angel shook Peter and got him up: 'Hurry!' The handcuffs fell off his wrists.

8. தூதன் அவனை நோக்கி: உன் அரையைக் கட்டி, உன் பாதரட்சைகளைத் தொடுத்துக்கொள் என்றான். அவன் அந்தப்படியே செய்தான். தூதன் பின்னும் அவனை நோக்கி: உன் வஸ்திரத்தைப் போர்த்துக்கொண்டு என் பின்னே வா என்றான்.

8. The angel said, 'Get dressed. Put on your shoes.' Peter did it. Then, 'Grab your coat and let's get out of here.'

9. அந்தப்படியே அவன் புறப்பட்டு அவனுக்குப் பின்சென்று, தூதனால் செய்யப்பட்டது மெய்யென்று அறியாமல், தான் ஒரு தரிசனங்காண்கிறதாக நினைத்தான்.

9. Peter followed him, but didn't believe it was really an angel--he thought he was dreaming.

10. அவர்கள் முதலாங்காவலையும் இரண்டாங்காவலையும் கடந்து, நகரத்திற்குப்போகிற இருப்புக்கதவண்டையிலே வந்தபோது அது தானாய் அவர்களுக்குத் திறவுண்டது; அதின் வழியாய் அவர்கள் புறப்பட்டு ஒரு வீதி நெடுக நடந்துபோனார்கள்; உடனே தூதன் அவனை விட்டுப்போய்விட்டான்.

10. Past the first guard and then the second, they came to the iron gate that led into the city. It swung open before them on its own, and they were out on the street, free as the breeze. At the first intersection the angel left him, going his own way.

11. பேதுருவுக்குத் தெளிவு வந்தபோது: ஏரோதின் கைக்கும் யூதஜனங்களின் எண்ணங்களுக்கும் என்னை விடுதலையாக்கும்படிக்குக் கர்த்தர் தம்முடைய தூதனை அனுப்பினாரென்று நான் இப்பொழுது மெய்யாய் அறிந்திருக்கிறேன் என்றான்.

11. That's when Peter realized it was no dream. 'I can't believe it--this really happened! The Master sent his angel and rescued me from Herod's vicious little production and the spectacle the Jewish mob was looking forward to.'

12. அவன் இப்படி நிச்சயித்துக்கொண்டு, மாற்கு என்னும் பேர்கொண்ட யோவானுடைய தாயாகிய மரியாள் வீட்டுக்கு வந்தான்; அங்கே அநேகர் கூடி ஜெபம்பண்ணிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

12. Still shaking his head, amazed, he went to Mary's house, the Mary who was John Mark's mother. The house was packed with praying friends.

13. பேதுரு வாசற்கதவைத் தட்டினபோது ரோதை என்னும் பேர்கொண்ட ஒரு பெண் ஒற்றுக்கேட்க வந்தாள்.

13. When he knocked on the door to the courtyard, a young woman named Rhoda came to see who it was.

14. அவள் பேதுருவின் சத்தத்தை அறிந்து சந்தோஷத்தினால் கதவைத் திறவாமல், உள்ளேயோடி, பேதுரு வாசலுக்குமுன்னே நிற்கிறார் என்று அறிவித்தாள்.

14. But when she recognized his voice--Peter's voice!--she was so excited and eager to tell everyone Peter was there that she forgot to open the door and left him standing in the street.

15. அவர்கள்: நீ பிதற்றுகிறாய் என்றார்கள். அவளோ அவர்தானென்று உறுதியாய்ச் சாதித்தாள். அப்பொழுது அவர்கள்: அவருடைய தூதனாயிருக்கலாம் என்றார்கள்.

15. But they wouldn't believe her, dismissing her, dismissing her report. 'You're crazy,' they said. She stuck by her story, insisting. They still wouldn't believe her and said, 'It must be his angel.'

16. பேதுரு பின்னும் தட்டிக்கொண்டிருந்தான். அவர்கள் திறந்தபோது அவனைக் கண்டு பிரமித்தார்கள்.

16. All this time poor Peter was standing out in the street, knocking away. Finally they opened up and saw him--and went wild!

17. அவர்கள் பேசாமலிருக்கும்படி அவன் கையமர்த்தி, கர்த்தர் தன்னைக் காவலிலிருந்து விடுதலையாக்கின விதத்தை அவர்களுக்கு விவரித்து, இந்தச் செய்தியை யாக்கோபுக்கும் சகோதரருக்கும் அறிவியுங்கள் என்று சொல்லி; புறப்பட்டு, வேறொரு இடத்திற்குப் போனான்.

17. Peter put his hands up and calmed them down. He described how the Master had gotten him out of jail, then said, 'Tell James and the brothers what's happened.' He left them and went off to another place.

18. பொழுது விடிந்தபின்பு பேதுருவைக்குறித்துச் சேவகருக்குள்ளே உண்டான கலக்கம் கொஞ்சமல்ல.

18. At daybreak the jail was in an uproar. 'Where is Peter? What's happened to Peter?'

19. ஏரோது அவனைத் தேடிக் காணாமற்போனபோது, காவற்காரரை விசாரணைசெய்து, அவர்களைக் கொலைசெய்யும்படி கட்டளையிட்டு, பின்பு யூதேயாதேசத்தைவிட்டுச் செசரியா பட்டணத்துக்குப்போய், அங்கே வாசம்பண்ணினான்.

19. When Herod sent for him and they could neither produce him nor explain why not, he ordered their execution: 'Off with their heads!' Fed up with Judea and Jews, he went for a vacation to Caesarea.

20. அக்காலத்திலே ஏரோது தீரியர்பேரிலும் சீதோனியர்பேரிலும் மிகவும் கோபமாயிருந்தான். தங்கள் தேசம் ராஜாவின் தேசத்தினால் போஷிக்கப்பட்டபடியினால், அவர்கள் ஒருமனப்பட்டு, அவனிடத்தில் வந்து, ராஜாவின் வீட்டு விசாரணைக்காரனாகிய பிலாஸ்துவைத் தங்கள் வசமாக்கிச் சமாதனம் கேட்டுக்கொண்டார்கள்.
1 இராஜாக்கள் 5:11, எசேக்கியேல் 27:17

20. But things went from bad to worse for Herod. Now people from Tyre and Sidon put him on the warpath. But they got Blastus, King Herod's right-hand man, to put in a good word for them and got a delegation together to iron things out. Because they were dependent on Judea for food supplies, they couldn't afford to let this go on too long.

21. குறித்தநாளிலே: ஏரோது ராஜவஸ்திரம் தரித்துக்கொண்டு, சிங்காசனத்தின்மேல் உட்கார்ந்து, அவர்களுக்குப் பிரசங்கம்பண்ணினான்.

21. On the day set for their meeting, Herod, robed in pomposity, took his place on the throne and regaled them with a lot of hot air.

22. அப்பொழுது ஜனங்கள் இது மனுஷசத்தமல்ல, இது தேவசத்தம் என்று ஆர்ப்பரித்தார்கள்.
எசேக்கியேல் 28:2

22. The people played their part to the hilt and shouted flatteries: 'The voice of God! The voice of God!'

23. அவன் தேவனுக்கு மகிமையைச் செலுத்தாதபடியினால் உடனே கர்த்தருடைய தூதன் அவனை அடித்தான்; அவன் புழுப்புழுத்து இறந்தான்.
தானியேல் 5:20

23. That was the last straw. God had had enough of Herod's arrogance and sent an angel to strike him down. Herod had given God no credit for anything. Down he went. Rotten to the core, a maggoty old man if there ever was one, he died.

24. தேவவசனம் வளர்ந்து பெருகிற்று.

24. Meanwhile, the ministry of God's Word grew by leaps and bounds.

25. பர்னபாவும் சவுலும் தர்ம ஊழியத்தை நிறைவேற்றினபின்பு மாற்கு என்னும் மறுபேர்கொண்ட யோவானைக் கூட்டிக்கொண்டு எருசலேமைவிட்டுத் திரும்பிவந்தார்கள்.

25. Barnabas and Saul, once they had delivered the relief offering to the church in Jerusalem, went back to Antioch. This time they took John with them, the one they called Mark.