1. ஞானமுள்ள மகன் தகப்பனுடைய போதகத்தைக் கேட்கிறான்; பரியாசக்காரனோ கடிந்துகொள்ளுதலுக்குச் செவிகொடான்.

1. A wise son -- the instruction of a father, And a scorner -- he hath not heard rebuke.

2. மனுஷன் தன் வாயின் பலனால் நன்மையைப் புசிப்பான்; துரோகிகளின் ஆத்துமாவோ கொடுமையைப் புசிக்கும்.

2. From the fruit of the mouth a man eateth good, And the soul of the treacherous -- violence.

3. தன் வாயைக் காக்கிறவன் தன் பிராணனைக் காக்கிறான்; தன் உதடுகளை விரிவாய்த் திறக்கிறவனோ கலக்கமடைவான்.

3. Whoso is keeping his mouth, is keeping his soul, Whoso is opening wide his lips -- ruin to him!

4. சோம்பேறியுடைய ஆத்துமா விரும்பியும் ஒன்றும் பெறாது; ஜாக்கிரதையுள்ளவர்களுடைய ஆத்துமாவோ புஷ்டியாகும்;

4. The soul of the slothful is desiring, and hath not. And the soul of the diligent is made fat.

5. நீதிமான் பொய்ப்பேச்சை வெறுக்கிறான்; துன்மார்க்கனோ வெட்கமும் இலச்சையும் உண்டாக்குகிறான்.

5. A false word the righteous hateth, And the wicked causeth abhorrence, and is confounded.

6. நீதி உத்தமமார்க்கத்தானைத் தற்காக்கும்; துன்மார்க்கமோ பாவியைக் கவிழ்த்துப்போடும்.

6. Righteousness keepeth him who is perfect in the way, And wickedness overthroweth a sin offering.

7. ஒன்றுமில்லாதிருக்கத் தன்னைச் செல்வனாகப் பாராட்டுகிறவனும் உண்டு; மிகுந்த செல்வமிருக்கத் தன்னைத் தரித்திரனாகப் பாராட்டுகிறவனும் உண்டு.

7. There is who is making himself rich, and hath nothing, Who is making himself poor, and wealth [is] abundant.

8. மனுஷனுடைய ஐசுவரியம் அவன் பிராணனை மீட்கும்; தரித்திரனோ மிரட்டுதலைக் கேளாதிருக்கிறான்.

8. The ransom of a man's life [are] his riches, And the poor hath not heard rebuke.

9. நீதிமான்களின் வெளிச்சம் சந்தோஷிப்பிக்கும்; துன்மார்க்கரின் தீபமோ அணைந்துபோகும்.

9. The light of the righteous rejoiceth, And the lamp of the wicked is extinguished.

10. அகந்தையினால் மாத்திரம் வாது பிறக்கும்; ஆலோசனையைக் கேட்கிறவர்களிடத்திலோ ஞானம் உண்டு.

10. A vain man through pride causeth debate, And with the counselled [is] wisdom.

11. வஞ்சனையால் தேடின பொருள் குறைந்துபோகும்; கைப்பாடாய்ச் சேர்க்கிறவனோ விருத்தியடைவான்.

11. Wealth from vanity becometh little, And whoso is gathering by the hand becometh great.

12. நெடுங்காலமாய்க் காத்திருக்குதல் இருதயத்தை இளைக்கப்பண்ணும்; விரும்பினது வரும்போதோ ஜீவவிருட்சம்போல் இருக்கும்.

12. Hope prolonged is making the heart sick, And a tree of life [is] the coming desire.

13. திருவசனத்தை அவமதிக்கிறவன் நாசமடைவான்; கற்பனைக்குப் பயப்படுகிறவனோ பலனடைவான்.

13. Whoso is despising the Word is destroyed for it, And whoso is fearing the Command is repayed.

14. ஞானவான்களுடைய போதகம் ஜீவஊற்று; அதினால் மரணக்கண்ணிகளுக்குத் தப்பலாம்.

14. The law of the wise [is] a fountain of life, To turn aside from snares of death.

15. நற்புத்தி தயையை உண்டாக்கும்; துரோகிகளுடைய வழியோ கரடுமுரடானது.

15. Good understanding giveth grace, And the way of the treacherous [is] hard.

16. விவேகியானவன் அறிவோடு நடந்துகொள்ளுகிறான்; மூடனோ தன் மூடத்தனத்தை வெளிப்படுத்துகிறான்.

16. Every prudent one dealeth with knowledge, And a fool spreadeth out folly.

17. துரோகமுள்ள தூதன் தீதிலே விழுவான்; உண்மையுள்ள ஸ்தானாபதியோ ஒளஷதம்.

17. A wicked messenger falleth into evil, And a faithful ambassador is healing.

18. புத்திமதிகளைத் தள்ளுகிறவன் தரித்திரத்தையும் இலச்சையையும் அடைவான்; கடிந்து கொள்ளுதலைக் கவனித்து நடக்கிறவனோ கனமடைவான்.

18. Whoso is refusing instruction -- poverty and shame, And whoso is observing reproof is honoured.

19. வாஞ்சை நிறைவேறுவது ஆத்துமாவுக்கு இனிது; தீமையை விட்டு விலகுவது மூடருக்கு அருவருப்பு.

19. A desire accomplished is sweet to the soul, And an abomination to fools [is]: Turn from evil.

20. ஞானிகளோடே சஞ்சரிக்கிறவன் ஞானமடைவான்; மூடருக்குத் தோழனோ நாசமடைவான்.

20. Whoso is walking with wise men is wise, And a companion of fools suffereth evil.

21. பாவிகளைத் தீவினை தொடரும்; நீதிமான்களுக்கோ நன்மை பலனாக வரும்.

21. Evil pursueth sinners, And good recompenseth the righteous.

22. நல்லவன் தன் பிள்ளைகளின் பிள்ளைகளுக்குச் சுதந்தரம் வைத்துப்போகிறான்; பாவியின் ஆஸ்தியோ நீதிமானுக்காகச் சேர்த்துவைக்கப்படும்.

22. A good man causeth sons' sons to inherit, And laid up for the righteous [is] the sinner's wealth.

23. ஏழைகளின் வயல் மிகுதியான ஆகாரத்தை விளைவிக்கும்; நியாயம் கிடையாமல் கெட்டுப்போகிறவர்களும் உண்டு.

23. Abundance of food -- the tillage of the poor, And substance is consumed without judgment.

24. பிரம்பைக் கையாடாதவன் தன் மகனைப் பகைக்கிறான்; அவன்மேல் அன்பாயிருக்கிறவனோ அவனை ஏற்கனவே தண்டிக்கிறான்.

24. Whoso is sparing his rod is hating his son, And whoso is loving him hath hastened him chastisement.

25. நீதிமான் தனக்குத் திருப்தியாகப் புசிக்கிறான்; துன்மார்க்கருடைய வயிறோ பசித்திருக்கும்.

25. The righteous is eating to the satiety of his soul, And the belly of the wicked lacketh!