1. ஞானமுள்ள மகன் தகப்பனுடைய போதகத்தைக் கேட்கிறான்; பரியாசக்காரனோ கடிந்துகொள்ளுதலுக்குச் செவிகொடான்.

1. A WISE son heeds [and is the fruit of] his father's instruction and correction, but a scoffer listens not to rebuke.

2. மனுஷன் தன் வாயின் பலனால் நன்மையைப் புசிப்பான்; துரோகிகளின் ஆத்துமாவோ கொடுமையைப் புசிக்கும்.

2. A good man eats good from the fruit of his mouth, but the desire of the treacherous is for violence.

3. தன் வாயைக் காக்கிறவன் தன் பிராணனைக் காக்கிறான்; தன் உதடுகளை விரிவாய்த் திறக்கிறவனோ கலக்கமடைவான்.

3. He who guards his mouth keeps his life, but he who opens wide his lips comes to ruin.

4. சோம்பேறியுடைய ஆத்துமா விரும்பியும் ஒன்றும் பெறாது; ஜாக்கிரதையுள்ளவர்களுடைய ஆத்துமாவோ புஷ்டியாகும்;

4. The appetite of the sluggard craves and gets nothing, but the appetite of the diligent is abundantly supplied. [Prov. 10:4.]

5. நீதிமான் பொய்ப்பேச்சை வெறுக்கிறான்; துன்மார்க்கனோ வெட்கமும் இலச்சையும் உண்டாக்குகிறான்.

5. A [consistently] righteous man hates lying and deceit, but a wicked man is loathsome [his very breath spreads pollution] and he comes [surely] to shame.

6. நீதி உத்தமமார்க்கத்தானைத் தற்காக்கும்; துன்மார்க்கமோ பாவியைக் கவிழ்த்துப்போடும்.

6. Righteousness (rightness and justice in every area and relation) guards him who is upright in the way, but wickedness plunges into sin and overthrows the sinner.

7. ஒன்றுமில்லாதிருக்கத் தன்னைச் செல்வனாகப் பாராட்டுகிறவனும் உண்டு; மிகுந்த செல்வமிருக்கத் தன்னைத் தரித்திரனாகப் பாராட்டுகிறவனும் உண்டு.

7. One man considers himself rich, yet has nothing [to keep permanently]; another man considers himself poor, yet has great [and indestructible] riches. [Prov. 12:9; Luke 12:20, 21.]

8. மனுஷனுடைய ஐசுவரியம் அவன் பிராணனை மீட்கும்; தரித்திரனோ மிரட்டுதலைக் கேளாதிருக்கிறான்.

8. A rich man can buy his way out of threatened death by paying a ransom, but the poor man does not even have to listen to threats [from the envious].

9. நீதிமான்களின் வெளிச்சம் சந்தோஷிப்பிக்கும்; துன்மார்க்கரின் தீபமோ அணைந்துபோகும்.

9. The light of the [uncompromisingly] righteous [is within him--it grows brighter and] rejoices, but the lamp of the wicked [furnishes only a derived, temporary light and] shall be put out shortly.

10. அகந்தையினால் மாத்திரம் வாது பிறக்கும்; ஆலோசனையைக் கேட்கிறவர்களிடத்திலோ ஞானம் உண்டு.

10. By pride and insolence comes only contention, but with the well-advised is skillful and godly Wisdom.

11. வஞ்சனையால் தேடின பொருள் குறைந்துபோகும்; கைப்பாடாய்ச் சேர்க்கிறவனோ விருத்தியடைவான்.

11. Wealth [not earned but] won in haste or unjustly or from the production of things for vain or detrimental use [such riches] will dwindle away, but he who gathers little by little will increase [his riches].

12. நெடுங்காலமாய்க் காத்திருக்குதல் இருதயத்தை இளைக்கப்பண்ணும்; விரும்பினது வரும்போதோ ஜீவவிருட்சம்போல் இருக்கும்.

12. Hope deferred makes the heart sick, but when the desire is fulfilled, it is a tree of life.

13. திருவசனத்தை அவமதிக்கிறவன் நாசமடைவான்; கற்பனைக்குப் பயப்படுகிறவனோ பலனடைவான்.

13. Whoever despises the word and counsel [of God] brings destruction upon himself, but he who [reverently] fears and respects the commandment [of God] is rewarded.

14. ஞானவான்களுடைய போதகம் ஜீவஊற்று; அதினால் மரணக்கண்ணிகளுக்குத் தப்பலாம்.

14. The teaching of the wise is a fountain of life, that one may avoid the snares of death.

15. நற்புத்தி தயையை உண்டாக்கும்; துரோகிகளுடைய வழியோ கரடுமுரடானது.

15. Good understanding wins favor, but the way of the transgressor is hard [like the barren, dry soil or the impassable swamp].

16. விவேகியானவன் அறிவோடு நடந்துகொள்ளுகிறான்; மூடனோ தன் மூடத்தனத்தை வெளிப்படுத்துகிறான்.

16. Every prudent man deals with knowledge, but a [self-confident] fool exposes and flaunts his folly.

17. துரோகமுள்ள தூதன் தீதிலே விழுவான்; உண்மையுள்ள ஸ்தானாபதியோ ஒளஷதம்.

17. A wicked messenger falls into evil, but a faithful ambassador brings healing.

18. புத்திமதிகளைத் தள்ளுகிறவன் தரித்திரத்தையும் இலச்சையையும் அடைவான்; கடிந்து கொள்ளுதலைக் கவனித்து நடக்கிறவனோ கனமடைவான்.

18. Poverty and shame come to him who refuses instruction and correction, but he who heeds reproof is honored.

19. வாஞ்சை நிறைவேறுவது ஆத்துமாவுக்கு இனிது; தீமையை விட்டு விலகுவது மூடருக்கு அருவருப்பு.

19. Satisfied desire is sweet to a person; therefore it is hateful and exceedingly offensive to [self-confident] fools to give up evil [upon which they have set their hearts].

20. ஞானிகளோடே சஞ்சரிக்கிறவன் ஞானமடைவான்; மூடருக்குத் தோழனோ நாசமடைவான்.

20. He who walks [as a companion] with wise men is wise, but he who associates with [self-confident] fools is [a fool himself and] shall smart for it. [Isa. 32:6.]

21. பாவிகளைத் தீவினை தொடரும்; நீதிமான்களுக்கோ நன்மை பலனாக வரும்.

21. Evil pursues sinners, but the consistently upright and in right standing with God is recompensed with good.

22. நல்லவன் தன் பிள்ளைகளின் பிள்ளைகளுக்குச் சுதந்தரம் வைத்துப்போகிறான்; பாவியின் ஆஸ்தியோ நீதிமானுக்காகச் சேர்த்துவைக்கப்படும்.

22. A good man leaves an inheritance [of moral stability and goodness] to his children's children, and the wealth of the sinner [finds its way eventually] into the hands of the righteous, for whom it was laid up.

23. ஏழைகளின் வயல் மிகுதியான ஆகாரத்தை விளைவிக்கும்; நியாயம் கிடையாமல் கெட்டுப்போகிறவர்களும் உண்டு.

23. Much food is in the tilled land of the poor, but there are those who are destroyed because of injustice.

24. பிரம்பைக் கையாடாதவன் தன் மகனைப் பகைக்கிறான்; அவன்மேல் அன்பாயிருக்கிறவனோ அவனை ஏற்கனவே தண்டிக்கிறான்.

24. He who spares his rod [of discipline] hates his son, but he who loves him disciplines diligently and punishes him early. [Prov. 19:18; 22:15; 23:13; 29:15, 17.]

25. நீதிமான் தனக்குத் திருப்தியாகப் புசிக்கிறான்; துன்மார்க்கருடைய வயிறோ பசித்திருக்கும்.

25. The [uncompromisingly] righteous eats to his own satisfaction, but the stomach of the wicked is in want.