1. புத்தியில்லாத கலாத்தியரே, நீங்கள் சத்தியத்திற்குக் கீழ்ப்படியாமற்போகத்தக்கதாக உங்களை மயக்கினவன் யார்? இயேசுகிறிஸ்து சிலுவையிலறையப்பட்டவராக உங்கள் கண்களுக்குமுன் பிரத்தியட்சமாய் உங்களுக்குள்ளே வெளிப்படுத்தப்பட்டிருந்தாரே.

1. O YOU poor and silly and thoughtless and unreflecting and senseless Galatians! Who has fascinated or bewitched or cast a spell over you, unto whom--right before your very eyes--Jesus Christ (the Messiah) was openly and graphically set forth and portrayed as crucified?

2. ஒன்றைமாத்திரம் உங்களிடத்தில் அறிய விரும்புகிறேன்; நியாயப்பிரமாணத்தின் கிரியைகளினாலேயோ, விசுவாசக் கேள்வியினாலேயோ, எதினாலே ஆவியைப் பெற்றீர்கள்?

2. Let me ask you this one question: Did you receive the [Holy] Spirit as the result of obeying the Law and doing its works, or was it by hearing [the message of the Gospel] and believing [it]? [Was it from observing a law of rituals or from a message of faith?]

3. ஆவியினாலே ஆரம்பம்பண்ணின நீங்கள் இப்பொழுது மாம்சத்தினாலே முடிவு பெறப்போகிறீர்களோ? நீங்கள் இத்தனை புத்தியீனரா?

3. Are you so foolish and so senseless and so silly? Having begun [your new life spiritually] with the [Holy] Spirit, are you now reaching perfection [by dependence] on the flesh?

4. இத்தனை பாடுகளையும் வீணாய்ப்பட்டீர்களோ? அவைகள் வீணாய்ப்போயிற்றே.

4. Have you suffered so many things and experienced so much all for nothing (to no purpose)--if it really is to no purpose and in vain?

5. அன்றியும் உங்களுக்கு ஆவியை அளித்து, உங்களுக்குள்ளே அற்புதங்களை நடப்பிக்கிறவர் அதை நியாயப்பிரமாணத்தின் கிரியைகளினாலேயோ, விசுவாசக் கேள்வியினாலேயோ, எதினாலே செய்கிறார்?

5. Then does He Who supplies you with His marvelous [Holy] Spirit and works powerfully and miraculously among you do so on [the grounds of your doing] what the Law demands, or because of your believing in and adhering to and trusting in and relying on the message that you heard?

6. அப்படியே ஆபிரகாம் தேவனை விசுவாசித்தான், அது அவனுக்கு நீதியாக எண்ணப்பட்டது.
ஆதியாகமம் 15:6

6. Thus Abraham believed in and adhered to and trusted in and relied on God, and it was reckoned and placed to his account and credited as righteousness (as conformity to the divine will in purpose, thought, and action). [Gen. 15:6.]

7. ஆகையால் விசுவாசமார்க்கத்தார்கள் எவர்களோ அவர்களே ஆபிரகாமின் பிள்ளைகளென்று அறிவீர்களாக.

7. Know and understand that it is [really] the people [who live] by faith who are [the true] sons of Abraham.

8. மேலும் தேவன் விசுவாசத்தினாலே புறஜாதிகளை நீதிமான்களாக்குகிறாரென்று வேதம் முன்னாகக் கண்டு: உனக்குள் சகல ஜாதிகளும் ஆசீர்வதிக்கப்படும் என்று ஆபிரகாமுக்குச் சுவிசேஷமாய் முன்னறிவித்தது.
ஆதியாகமம் 12:3, ஆதியாகமம் 18:18

8. And the Scripture, foreseeing that God would justify (declare righteous, put in right standing with Himself) the Gentiles in consequence of faith, proclaimed the Gospel [foretelling the glad tidings of a Savior long beforehand] to Abraham in the promise, saying, In you shall all the nations [of the earth] be blessed. [Gen. 12:3.]

9. அந்தப்படி விசுவாசமார்க்கத்தார் விசுவாசமுள்ள ஆபிரகாமுடனே ஆசீர்வதிக்கப்படுகிறார்கள்.

9. So then, those who are people of faith are blessed and made happy and favored by God [as partners in fellowship] with the believing and trusting Abraham.

10. நியாயப்பிரமாணத்தின் கிரியைக்காரராகிய யாவரும் சாபத்திற்குட்பட்டிருக்கிறார்கள்; நியாயப்பிரமாண புஸ்தகத்தில் எழுதப்பட்டவைகளையெல்லாம் செய்யத்தக்கதாக அவைகளில் நிலைத்திராதவன் எவனோ அவன் சபிக்கப்பட்டவன் என்று எழுதியிருக்கிறதே.
உபாகமம் 27:26

10. And all who depend on the Law [who are seeking to be justified by obedience to the Law of rituals] are under a curse and doomed to disappointment and destruction, for it is written in the Scriptures, Cursed (accursed, devoted to destruction, doomed to eternal punishment) be everyone who does not continue to abide (live and remain) by all the precepts and commands written in the Book of the Law and to practice them. [Deut. 27:26.]

11. நியாயப்பிரமாணத்தினாலே ஒருவனும் தேவனிடத்தில் நீதிமானாகிறதில்லையென்பது வெளியரங்கமாயிருக்கிறது. ஏனெனில் விசுவாசத்தினாலே நீதிமான் பிழைப்பான் என்று எழுதியிருக்கிறதே.
ஆபகூக் 2:4

11. Now it is evident that no person is justified (declared righteous and brought into right standing with God) through the Law, for the Scripture says, The man in right standing with God [the just, the righteous] shall live by and out of faith and he who through and by faith is declared righteous and in right standing with God shall live. [Hab. 2:4.]

12. நியாயப்பிரமாணமோ விசுவாசத்திற்குரியதல்ல; அவைகளைச் செய்கிற மனுஷனே அவைகளால் பிழைப்பான்.
லேவியராகமம் 18:5

12. But the Law does not rest on faith [does not require faith, has nothing to do with faith], for it itself says, He who does them [the things prescribed by the Law] shall live by them [not by faith]. [Lev. 18:5.]

13. மரத்திலே தூக்கப்பட்ட எவனும் சபிக்கப்பட்டவன் என்று எழுதியிருக்கிறபடி, கிறிஸ்து நமக்காகச் சாபமாகி, நியாயப்பிரமாணத்தின் சாபத்திற்கு நம்மை நீங்கலாக்கி மீட்டுக்கொண்டார்.
உபாகமம் 21:23

13. Christ purchased our freedom [redeeming us] from the curse (doom) of the Law [and its condemnation] by [Himself] becoming a curse for us, for it is written [in the Scriptures], Cursed is everyone who hangs on a tree (is crucified); [Deut. 21:23.]

14. ஆபிரகாமுக்கு உண்டான ஆசீர்வாதம் கிறிஸ்து இயேசுவினால் புறஜாதிகளுக்கு வரும்படியாகவும், ஆவியைக்குறித்துச் சொல்லப்பட்ட வாக்குத்தத்தத்தை நாம் விசுவாசத்தினாலே பெறும்படியாகவும் இப்படியாயிற்று.

14. To the end that through [their receiving] Christ Jesus, the blessing [promised] to Abraham might come upon the Gentiles, so that we through faith might [all] receive [the realization of] the promise of the [Holy] Spirit.

15. சகோதரரே, மனுஷர் முறைமையின்படி சொல்லுகிறேன்; மனுஷர்களுக்குள்ளே உறுதிபண்ணப்பட்ட உடன்படிக்கையை ஒருவனும் தள்ளுகிறதுமில்லை, அதினோடே ஒன்றையும் கூட்டுகிறதுமில்லை.

15. To speak in terms of human relations, brethren, [if] even a man makes a last will and testament (a merely human covenant), no one sets it aside or makes it void or adds to it when once it has been drawn up and signed (ratified, confirmed).

16. ஆபிரகாமுக்கும் அவனுடைய சந்ததிக்கும் வாக்குத்தத்தங்கள்பண்ணப்பட்டன; சந்ததிகளுக்கு என்று அநேகரைக்குறித்துச் சொல்லாமல், உன் சந்ததிக்கு என்று ஒருவனைக்குறித்துச் சொல்லியிருக்கிறார், அந்தச் சந்ததி கிறிஸ்துவே.
ஆதியாகமம் 12:7, ஆதியாகமம் 13:15, ஆதியாகமம் 17:7, ஆதியாகமம் 22:18, ஆதியாகமம் 24:7

16. Now the promises (covenants, agreements) were decreed and made to Abraham and his Seed (his Offspring, his Heir). He [God] does not say, And to seeds (descendants, heirs), as if referring to many persons, but, And to your Seed (your Descendant, your Heir), obviously referring to one individual, Who is [none other than] Christ (the Messiah). [Gen. 13:15; 17:8.]

17. ஆதலால் நான் சொல்லுகிறதென்னவெனில், கிறிஸ்துவை முன்னிட்டு தேவனால் முன் உறுதிபண்ணப்பட்ட உடன்படிக்கையை நானூற்றுமுப்பது வருஷத்திற்குப்பின்பு உண்டான நியாயப்பிரமாணமானது தள்ளி, வாக்குத்தத்தத்தை வியர்த்தமாக்கமாட்டாது.
யாத்திராகமம் 12:40

17. This is my argument: The Law, which began 430 years after the covenant [concerning the coming Messiah], does not and cannot annul the covenant previously established (ratified) by God, so as to abolish the promise and make it void. [Exod. 12:40.]

18. அன்றியும், சுதந்தரமானது நியாயப்பிரமாணத்தினாலே உண்டானால் அது வாக்குத்தத்தத்தினாலே உண்டாயிராது; தேவன் அதை ஆபிரகாமுக்கு வாக்குத்தத்தத்தினாலே அருளிச்செய்தாரே.

18. For if the inheritance [of the promise depends on observing] the Law [as these false teachers would like you to believe], it no longer [depends] on the promise; however, God gave it to Abraham [as a free gift solely] by virtue of His promise.

19. அப்படியானால், நியாயப்பிரமாணத்தின் நோக்கமென்ன? வாக்குத்தத்தத்தைப்பெற்ற சந்ததி வருமளவும் அது அக்கிரமங்களினிமித்தமாகக் கூட்டப்பட்டு, தேவதூதரைக்கொண்டு மத்தியஸ்தன் கையிலே கட்டளையிடப்பட்டது.

19. What then was the purpose of the Law? It was added [later on, after the promise, to disclose and expose to men their guilt] because of transgressions and [to make men more conscious of the sinfulness] of sin; and it was intended to be in effect until the Seed (the Descendant, the Heir) should come, to and concerning Whom the promise had been made. And it [the Law] was arranged and ordained and appointed through the instrumentality of angels [and was given] by the hand (in the person) of a go-between [Moses, an intermediary person between God and man].

20. மத்தியஸ்தன் ஒருவனுக்குரியவனல்ல, தேவனோ ஒருவர்.

20. Now a go-between (intermediary) has to do with and implies more than one party [there can be no mediator with just one person]. Yet God is [only] one Person [and He was the sole party in giving that promise to Abraham. But the Law was a contract between two, God and Israel; its validity was dependent on both].

21. அப்படியானால் நியாயப்பிரமாணம் தேவனுடைய வாக்குத்தத்தங்களுக்கு விரோதமா? அல்லவே; உயிரைக் கொடுக்கத்தக்க நியாயப்பிரமாணம் அருளப்பட்டிருந்ததானால், நீதியானது நியாயப்பிரமாணத்தினால் உண்டாயிருக்குமே.

21. Is the Law then contrary and opposed to the promises of God? Of course not! For if a Law had been given which could confer [spiritual] life, then righteousness and right standing with God would certainly have come by Law.

22. அப்படியிராதபடியால், இயேசுகிறிஸ்துவைப் பற்றும் விசுவாசத்தினாலே பலிக்கிற வாக்குத்தத்தம் விசுவாசமுள்ளவர்களுக்கு அளிக்கப்படும்படி வேதம் எல்லாரையும் ஏகமாய்ப் பாவத்தின்கீழ் அடைத்துப்போட்டது.

22. But the Scriptures [picture all mankind as sinners] shut up and imprisoned by sin, so that [the inheritance, blessing] which was promised through faith in Jesus Christ (the Messiah) might be given (released, delivered, and committed) to [all] those who believe [who adhere to and trust in and rely on Him].

23. ஆதலால் விசுவாசம் வருகிறதற்கு முன்னே, வெளிப்படப்போகிற விசுவாசத்திற்கு ஏதுவாக நாம் அடைக்கப்பட்டவர்களாய் நியாயப்பிரமாணத்தின்கீழ் காவல்பண்ணப்பட்டிருந்தோம்.

23. Now before the faith came, we were perpetually guarded under the Law, kept in custody in preparation for the faith that was destined to be revealed (unveiled, disclosed),

24. இவ்விதமாக, நாம் விசுவாசத்தினாலே நீதிமான்களாக்கப்படுவதற்கு நியாயப்பிரமாணம் நம்மைக் கிறிஸ்துவினிடத்தில் வழிநடத்துகிற உபாத்தியாய் இருந்தது.

24. So that the Law served [to us Jews] as our trainer [our guardian, our guide to Christ, to lead us] until Christ [came], that we might be justified (declared righteous, put in right standing with God) by and through faith.

25. விசுவாசம் வந்தபின்பு நாம் உபாத்திக்குக் கீழானவர்களல்லவே.

25. But now that the faith has come, we are no longer under a trainer (the guardian of our childhood).

26. நீங்களெல்லாரும் கிறிஸ்து இயேசுவைப்பற்றும் விசுவாசத்தினால் தேவனுடைய புத்திரராயிருக்கிறீர்களே.

26. For in Christ Jesus you are all sons of God through faith.

27. ஏனெனில், உங்களில் கிறிஸ்துவுக்குள்ளாக ஞானஸ்நானம் பெற்றவர்கள் எத்தனைபேரோ, அத்தனைபேரும் கிறிஸ்துவைத் தரித்துக்கொண்டீர்களே.

27. For as many [of you] as were baptized into Christ [into a spiritual union and communion with Christ, the Anointed One, the Messiah] have put on (clothed yourselves with) Christ.

28. யூதனென்றும் கிரேக்கனென்றுமில்லை, அடிமையென்றும் சுயாதீனனென்றுமில்லை, ஆணென்றும் பெண்ணென்றுமில்லை; நீங்களெல்லாரும் கிறிஸ்து இயேசுவுக்குள் ஒன்றாயிருக்கிறீர்கள்.

28. There is [now no distinction] neither Jew nor Greek, there is neither slave nor free, there is not male and female; for you are all one in Christ Jesus.

29. நீங்கள் கிறிஸ்துவினுடையவர்களானால், ஆபிரகாமின் சந்ததியாராயும், வாக்குத்தத்தத்தின்படியே சுதந்தரராயும் இருக்கிறீர்கள்.

29. And if you belong to Christ [are in Him Who is Abraham's Seed], then you are Abraham's offspring and [spiritual] heirs according to promise.