1. எனக்கு மிகுந்த துக்கமும் இடைவிடாத மனவேதனையும் உண்டாயிருக்கிறது;

1. I AM speaking the truth in Christ. I am not lying; my conscience [enlightened and prompted] by the Holy Spirit bearing witness with me

2. நான் சொல்லுகிறது பொய்யல்ல, கிறிஸ்துவுக்குள் உண்மையைச் சொல்லுகிறேன் என்று பரிசுத்த ஆவிக்குள் என் மனச்சாட்சியும் எனக்குச் சாட்சியாயிருக்கிறது.

2. That I have bitter grief and incessant anguish in my heart.

3. மாம்சத்தின்படி என் இனத்தாராகிய என் சகோதரருக்குப் பதிலாக நானே கிறிஸ்துவைவிட்டுச் சபிக்கப்பட்டவனாக வேண்டுமென்று விரும்புவேனே.
யாத்திராகமம் 32:32

3. For I could wish that I myself were accursed and cut off and banished from Christ for the sake of my brethren and instead of them, my natural kinsmen and my fellow countrymen. [Exod. 32:32.]

4. அவர்கள் இஸ்ரவேலரே; புத்திரசுவிகாரமும், மகிமையும், உடன்படிக்கைகளும், நியாயப்பிரமாணமும், தேவாராதனையும், வாக்குத்தத்தங்களும் அவர்களுடையவைகளே;
யாத்திராகமம் 4:22, உபாகமம் 7:6, உபாகமம் 14:1-2

4. For they are Israelites, and to them belong God's adoption [as a nation] and the glorious Presence (Shekinah). With them were the special covenants made, to them was the Law given. To them [the temple] worship was revealed and [God's own] promises announced. [Exod. 4:22; Hos. 11:1.]

5. பிதாக்கள் அவர்களுடையவர்களே; மாம்சத்தின்படி கிறிஸ்துவும் அவர்களில் பிறந்தாரே, இவர் என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்திரிக்கப்பட்ட சர்வத்திற்கும் மேலான தேவன். ஆமென்.
சங்கீதம் 41:13

5. To them belong the patriarchs, and as far as His natural descent was concerned, from them is the Christ, Who is exalted and supreme over all, God, blessed forever! Amen (so let it be).

6. தேவவசனம் அவமாய்ப் போயிற்றென்று சொல்லக்கூடாது; ஏனென்றால், இஸ்ரவேல் வம்சத்தார் எல்லாரும் இஸ்ரவேலரல்லவே.
எண்ணாகமம் 23:19

6. However, it is not as though God's Word had failed [coming to nothing]. For it is not everybody who is a descendant of Jacob (Israel) who belongs to [the true] Israel.

7. அவர்கள் ஆபிரகாமின் சந்ததியாரானாலும் எல்லாரும் பிள்ளைகளல்லவே; ஈசாக்கினிடத்தில் உன் சந்ததி விளங்கும் என்று சொல்லியிருக்கிறதே.
ஆதியாகமம் 21:12

7. And they are not all the children of Abraham because they are by blood his descendants. No, [the promise was] Your descendants will be called and counted through the line of Isaac [though Abraham had an older son]. [Gen. 21:9-12.]

8. அதெப்படியென்றால், மாம்சத்தின்படி பிள்ளைகளானவர்கள் தேவனுடைய பிள்ளைகளல்ல, வாக்குத்தத்தத்தின்படி பிள்ளைகளானவர்களே அந்தச் சந்ததி என்றெண்ணப்படுகிறார்கள்.

8. That is to say, it is not the children of the body [of Abraham] who are made God's children, but it is the offspring to whom the promise applies that shall be counted [as Abraham's true] descendants.

9. அந்த வாக்குத்தத்தமான வார்த்தையாவது: குறித்த காலத்திலே வருவேன், அப்பொழுது சாராள் ஒரு குமாரனைப் பெறுவாள் என்பதே.
ஆதியாகமம் 18:10, ஆதியாகமம் 18:14

9. For this is what the promise said, About this time [next year] will I return and Sarah shall have a son. [Gen. 18:10.]

10. இதுவுமல்லாமல், நம்முடைய பிதாவாகிய ஈசாக்கு என்னும் ஒருவனாலே ரெபெக்காள் கர்ப்பவதியானபோது,
ஆதியாகமம் 25:21

10. And not only that, but this too: Rebecca conceived [two sons under exactly the same circumstances] by our forefather Isaac,

11. பிள்ளைகள் இன்னும் பிறவாமலும், நல்வினை தீவினை ஒன்றும் செய்யாமலுமிருக்கையில், தேவனுடைய தெரிந்துகொள்ளுதலின்படியிருக்கிற அவருடைய தீர்மானம் கிரியைகளினாலே நிலைநிற்காமல் அழைக்கிறவராலே நிலைநிற்கும்படிக்கு,

11. And the children were yet unborn and had so far done nothing either good or evil. Even so, in order further to carry out God's purpose of selection (election, choice), which depends not on works or what men can do, but on Him Who calls [them],

12. மூத்தவன் இளையவனுக்கு ஊழியஞ்செய்வான் என்று அவளுடனே சொல்லப்பட்டது.
ஆதியாகமம் 25:23

12. It was said to her that the elder [son] should serve the younger [son]. [Gen. 25:21-23.]

13. அப்படியே, யாக்கோபைச் சிநேகித்து, ஏசாவை வெறுத்தேன் என்றும் எழுதியிருக்கிறது.
மல்கியா 1:2-3

13. As it is written, Jacob have I loved, but Esau have I hated (held in relative disregard in comparison with My feeling for Jacob). [Mal. 1:2, 3.]

14. ஆகையால் நாம் என்ன சொல்லுவோம்? தேவனிடத்திலே அநீதி உண்டென்று சொல்லலாமா? சொல்லக்கூடாதே.
உபாகமம் 32:4

14. What shall we conclude then? Is there injustice upon God's part? Certainly not!

15. அவர் மோசேயை நோக்கி: எவன்மேல் இரக்கமாயிருக்கச் சித்தமாயிருப்பேனோ அவன்மேல் இரக்கமாயிருப்பேன், எவன்மேல் உருக்கமாயிருக்கச் சித்தமாயிருப்பேனோ அவன்மேல் உருக்கமாயிருப்பேன் என்றார்.
யாத்திராகமம் 33:19

15. For He says to Moses, I will have mercy on whom I will have mercy and I will have compassion (pity) on whom I will have compassion. [Exod. 33:19.]

16. ஆகையால் விரும்புகிறவனாலும் அல்ல, ஓடுகிறவனாலும் அல்ல, இரங்குகிற தேவனாலேயாம்.

16. So then [God's gift] is not a question of human will and human effort, but of God's mercy. [It depends not on one's own willingness nor on his strenuous exertion as in running a race, but on God's having mercy on him.]

17. மேலும் என்னுடைய வல்லமையை உன்னிடத்தில் காண்பிக்கும்படியாகவும், என்னுடைய நாமம் பூமியில் எங்கும் பிரஸ்தாபமாகும்படியாகவும், உன்னை நிலைநிறுத்தினேன் என்று பார்வோனுடனே சொன்னதாக வேதத்தில் சொல்லியிருக்கிறது.

17. For the Scripture says to Pharaoh, I have raised you up for this very purpose of displaying My power in [dealing with] you, so that My name may be proclaimed the whole world over.

18. ஆதலால் எவன்மேல் இரக்கமாயிருக்கச் சித்தமாயிருக்கிறாரோ அவன்மேல் இரக்கமாயிருக்கிறார், எவனைக் கடினப்படுத்தச் சித்தமாயிருக்கிறாரோ அவனைக் கடினப்படுத்துகிறார்.
யாத்திராகமம் 4:21, யாத்திராகமம் 7:3, யாத்திராகமம் 9:12, யாத்திராகமம் 14:4, யாத்திராகமம் 14:17

18. So then He has mercy on whomever He wills (chooses) and He hardens (makes stubborn and unyielding the heart of) whomever He wills.

19. இப்படியானால், அவர் இன்னும் ஏன் குற்றம்பிடிக்கிறார்? அவர் சித்தத்திற்கு எதிர்த்து நிற்பவன் யார்? என்று என்னுடனே சொல்லுவாய்.

19. You will say to me, Why then does He still find fault and blame us [for sinning]? For who can resist and withstand His will?

20. அப்படியானால், மனுஷனே, தேவனோடு எதிர்த்துத் தர்க்கிக்கிற நீ யார்? உருவாக்கப்பட்ட வஸ்து உருவாக்கினவனை நோக்கி: நீ என்னை ஏன் இப்படி உண்டாக்கினாயென்று சொல்லலாமா?
ஏசாயா 29:16, ஏசாயா 45:9

20. But who are you, a mere man, to criticize and contradict and answer back to God? Will what is formed say to him that formed it, Why have you made me thus? [Isa. 29:16; 45:9.]

21. மிதியிட்ட ஒரே களிமண்ணினாலே குயவன் ஒரு பாத்திரத்தைக் கனமான காரியத்துக்கும், ஒரு பாத்திரத்தைக் கனவீனமான காரியத்துக்கும் பண்ணுகிறதற்கு மண்ணின்மேல் அவனுக்கு அதிகாரம் இல்லையோ?
எரேமியா 18:6, ஏசாயா 29:16, ஏசாயா 45:9

21. Has the potter no right over the clay, to make out of the same mass (lump) one vessel for beauty and distinction and honorable use, and another for menial or ignoble and dishonorable use?

22. தேவன் தமது கோபத்தைக் காண்பிக்கவும், தமது வல்லமையைத் தெரிவிக்கவும்,
ஏசாயா 54:16, எரேமியா 50:25

22. What if God, although fully intending to show [the awfulness of] His wrath and to make known His power and authority, has tolerated with much patience the vessels (objects) of [His] anger which are ripe for destruction? [Prov. 16:4.]

23. தாம் மகிமைக்காக எத்தனமாக்கின கிருபாபாத்திரங்கள்மேல் தம்முடைய மகிமையின் ஐசுவரியத்தைத் தெரியப்படுத்தவும் சித்தமாய், அழிவுக்கு எத்தனமாக்கப்பட்ட கோபாக்கினைப் பாத்திரங்கள்மேல் மிகவும் நீடிய சாந்தத்தோடே பொறுமையாயிருந்தாரானால் உனக்கென்ன?

23. And [what if] He thus purposes to make known and show the wealth of His glory in [dealing with] the vessels (objects) of His mercy which He has prepared beforehand for glory,

24. அவர் யூதரிலிருந்துமாத்திரமல்ல, புறஜாதிகளிலுமிருந்து நம்மை அழைத்திருக்கிறாரே.

24. Even including ourselves whom He has called, not only from among the Jews but also from among the Gentiles (heathen)?

25. அந்தப்படி: எனக்கு ஜனங்களல்லாதவர்களை என்னுடைய ஜனங்கள் என்றும், சிநேகிக்கப்படாதிருந்தவளைச் சிநேகிக்கப்பட்டவள் என்றும் சொல்லி அழைப்பேன்.
ஓசியா 2:23

25. Just as He says in Hosea, Those who were not My people I will call My people, and her who was not beloved [I will call] My beloved. [Hos. 2:23.]

26. நீங்கள் என்னுடைய ஜனங்களல்லவென்று அவர்களுக்குச் சொல்லப்பட்ட இடத்திலே அவர்கள் ஜீவனுள்ள தேவனுடைய பிள்ளைகள் என்னப்படுவார்கள் என்று ஓசியாவின் தீர்க்கதரிசனத்தில் சொல்லியிருக்கிறது.
ஓசியா 1:10

26. And it shall be that in the very place where it was said to them, You are not My people, they shall be called sons of the living God. [Hos. 1:10.]

27. அல்லாமலும் இஸ்ரவேல் புத்திரருடைய இலக்கம் சமுத்திரத்தின் மணலத்தனையாயிருந்தாலும், மீதியாயிருப்பவர்கள்மாத்திரம் இரட்சிக்கப்படுவார்கள் என்றும்;
ஏசாயா 10:22-23

27. And Isaiah calls out (solemnly cries aloud) over Israel: Though the number of the sons of Israel be like the sand of the sea, only the remnant (a small part of them) will be saved [from perdition, condemnation, judgment]!

28. அவர் நீதியோடே சீக்கிரமாய்த் தம்முடைய காரியத்தை நிறைவேற்றுவார்; கர்த்தர் பூமியிலே சீக்கிரமாகவே காரியத்தை நிறைவேற்றி முடிப்பார் என்றும் ஏசாயா இஸ்ரவேலரைக்குறித்துச் சொல்லுகிறான்.
ஏசாயா 10:22-23

28. For the Lord will execute His sentence upon the earth [He will conclude and close His account with men completely and without delay], rigorously cutting it short in His justice. [Isa. 10:22, 23.]

29. அல்லாமலும் ஏசாயா முன்னே சொன்னபடி: சேனைகளின் கர்த்தர் நமக்குள்ளே ஒரு சந்ததியை மீதியாக வைக்காதிருந்தாரானால் நாம் சோதோமைப்போலாகி கொமோராவுக்கு ஒத்திருப்போம்.
ஏசாயா 1:9

29. It is as Isaiah predicted, If the Lord of hosts had not left us a seed [from which to propagate descendants], we [Israel] would have fared like Sodom and have been made like Gomorrah. [Isa. 1:9.]

30. இப்படியிருக்க நாம் என்ன சொல்லுவோம்? நீதியைத் தேடாத புறஜாதியார் நீதியை அடைந்தார்கள்; அது விசுவாசத்தினாலாகும் நீதியே.

30. What shall we say then? That Gentiles who did not follow after righteousness [who did not seek salvation by right relationship to God] have attained it by faith [a righteousness imputed by God, based on and produced by faith],

31. நீதிப்பிரமாணத்தைத் தேடின இஸ்ரவேலரோ நீதிப்பிரமாணத்தை அடையவில்லை.

31. Whereas Israel, though ever in pursuit of a law [for the securing] of righteousness (right standing with God), actually did not succeed in fulfilling the Law. [Isa. 51:1.]

32. என்னத்தினாலென்றால், அவர்கள் விசுவாசத்தினாலே அதைத் தேடாமல், நியாயப்பிரமாணத்தின் கிரியைகளினாலே தேடினபடியால் அதை அடையவில்லை; இடறுதற்கான கல்லில் இடறினார்கள்.
ஏசாயா 8:14

32. For what reason? Because [they pursued it] not through faith, relying [instead] on the merit of their works [they did not depend on faith but on what they could do]. They have stumbled over the Stumbling Stone. [Isa. 8:14; 28:16.]

33. இதோ, இடறுதற்கான கல்லையும், தவறுதற்கான கன்மலையையும், சீயோனில் வைக்கிறேன்; அவரிடத்தில் விசுவாசமாயிருப்பவன் எவனோ அவன் வெட்கப்படுவதில்லை என்று எழுதியிருக்கிறபடியாயிற்று.
ஏசாயா 28:16

33. As it is written, Behold I am laying in Zion a Stone that will make men stumble, a Rock that will make them fall; but he who believes in Him [who adheres to, trusts in, and relies on Him] shall not be put to shame nor be disappointed in his expectations. [Isa. 28:16.]