1. சோர்ந்துபோகாமல் எப்பொழுதும் ஜெபம்பண்ணவேண்டும் என்பதைக்குறித்து அவர்களுக்கு அவர் ஒரு உவமையைச் சொன்னார்.

1. ALSO [Jesus] told them a parable to the effect that they ought always to pray and not to turn coward (faint, lose heart, and give up).

2. ஒரு பட்டணத்திலே ஒரு நியாயாதிபதி இருந்தான்; அவன் தேவனுக்குப் பயப்படாதவனும் மனுஷரை மதியாதவனுமாயிருந்தான்.

2. He said, In a certain city there was a judge who neither reverenced and feared God nor respected or considered man.

3. அந்தப் பட்டணத்திலே ஒரு விதவையும் இருந்தாள்; அவள் அவனிடத்தில் போய்: எனக்கும் என் எதிராளிக்கும் இருக்கிற காரியத்தில் எனக்கு நியாயஞ்செய்யவேண்டும் என்று விண்ணப்பம்பண்ணினாள்.

3. And there was a widow in that city who kept coming to him and saying, Protect and defend and give me justice against my adversary.

4. வெகுநாள்வரைக்கும் அவனுக்கு மனதில்லாதிருந்தது. பின்பு அவன்: நான் தேவனுக்குப் பயப்படாமலும் மனுஷரை மதியாமலும் இருந்தும்,

4. And for a time he would not; but later he said to himself, Though I have neither reverence or fear for God nor respect or consideration for man,

5. இந்த விதவை என்னை எப்பொழுதும் தொந்தரவு செய்கிறபடியினால், இவள் அடிக்கடி வந்து என்னை அலட்டாதபடி இவளுக்கு நியாயஞ்செய்யவேண்டும் என்று தனக்குள்ளே சொல்லிக்கொண்டான் என்றார்.

5. Yet because this widow continues to bother me, I will defend and protect and avenge her, lest she give me intolerable annoyance and wear me out by her continual coming or at the last she come and rail on me or assault me or strangle me.

6. பின்னும் கர்த்தர் அவர்களை நோக்கி: அநீதியுள்ள அந்த நியாயாதிபதி சொன்னதைச் சிந்தித்துப்பாருங்கள்.

6. Then the Lord said, Listen to what the unjust judge says!

7. அந்தப்படியே தேவன் தம்மை நோக்கி இரவும் பகலும் கூப்பிடுகிறவர்களாகிய தம்மால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களின் விஷயத்தில் நீடிய பொறுமையுள்ளவராயிருந்து அவர்களுக்கு நியாயஞ்செய்யாமலிருப்பாரோ?

7. And will not [our just] God defend and protect and avenge His elect (His chosen ones), who cry to Him day and night? Will He defer them and delay help on their behalf?

8. சீக்கிரத்திலே அவர்களுக்கு நியாயஞ்செய்வார் என்று உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன். ஆகிலும் மனுஷகுமாரன் வரும்போது பூமியிலே விசுவாசத்தைக் காண்பாரோ என்றார்.

8. I tell you, He will defend and protect and avenge them speedily. However, when the Son of Man comes, will He find [persistence in] faith on the earth?

9. அன்றியும், தங்களை நீதிமான்களென்று நம்பி, மற்றவர்களை அற்பமாயெண்ணின சிலரைக்குறித்து, அவர் ஒரு உவமையைச் சொன்னார்.

9. He also told this parable to some people who trusted in themselves and were confident that they were righteous [that they were upright and in right standing with God] and scorned and made nothing of all the rest of men:

10. இரண்டு மனுஷர் ஜெபம்பண்ணும்படி தேவாலயத்துக்குப் போனார்கள்; ஒருவன் பரிசேயன், மற்றவன் ஆயக்காரன்.

10. Two men went up into the temple [enclosure] to pray, the one a Pharisee and the other a tax collector.

11. பரிசேயன் நின்று: தேவனே! நான் பறிகாரர், அநியாயக்காரர், விபசாரக்காரர் ஆகிய மற்ற மனுஷரைப்போலவும், இந்த ஆயக்காரனைப்போலவும் இராததனால் உம்மை ஸ்தோத்திரிக்கிறேன்.

11. The Pharisee took his stand ostentatiously and began to pray thus before and with himself: God, I thank You that I am not like the rest of men--extortioners (robbers), swindlers [unrighteous in heart and life], adulterers--or even like this tax collector here.

12. வாரத்தில் இரண்டுதரம் உபவாசிக்கிறேன்; என் சம்பாத்தியத்திலெல்லாம் தசமபாகம் செலுத்தி வருகிறேன் என்று, தனக்குள்ளே ஜெபம்பண்ணினான்.
ஆதியாகமம் 14:20

12. I fast twice a week; I give tithes of all that I gain.

13. ஆயக்காரன் தூரத்திலே நின்று, தன் கண்களையும் வானத்துக்கு ஏறெடுக்கத் துணியாமல், தன் மார்பிலே அடித்துக்கொண்டு: தேவனே! பாவியாகிய என்மேல் கிருபையாயிரும் என்றான்.
சங்கீதம் 51:1

13. But the tax collector, [merely] standing at a distance, would not even lift up his eyes to heaven, but kept striking his breast, saying, O God, be favorable (be gracious, be merciful) to me, the especially wicked sinner that I am!

14. அவனல்ல, இவனே நீதிமானாக்கப்பட்டவனாய்த் தன் வீட்டுக்குத் திரும்பிப்போனான் என்று உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்; ஏனெனில் தன்னை உயர்த்துகிறவனெவனும் தாழ்த்தப்படுவான், தன்னைத்தாழ்த்துகிறவன் உயர்த்தப்படுவான் என்றார்.

14. I tell you, this man went down to his home justified (forgiven and made upright and in right standing with God), rather than the other man; for everyone who exalts himself will be humbled, but he who humbles himself will be exalted.

15. பின்பு குழந்தைகளையும் அவர் தொடும்படிக்கு அவர்களை அவரிடத்தில் கொண்டுவந்தார்கள். சீஷர்கள் அதைக் கண்டு, கொண்டுவந்தவர்களை அதட்டினார்கள்.

15. Now they were also bringing [even] babies to Him that He might touch them, and when the disciples noticed it, they reproved them.

16. இயேசுவோ அவர்களைக் கொண்டுவரும்படி கட்டளையிட்டு: சிறு பிள்ளைகள் என்னிடத்தில் வருகிறதற்கு இடங்கொடுங்கள், அவர்களைத் தடைபண்ணாதிருங்கள்; தேவனுடைய ராஜ்யம் அப்படிப்பட்டவர்களுடையது.

16. But Jesus called them [the parents] to Him, saying, Allow the little children to come to Me, and do not hinder them, for to such [as these] belongs the kingdom of God.

17. எவனாகிலும் சிறு பிள்ளையைப்போல் தேவனுடைய ராஜ்யத்தை ஏற்றுக்கொள்ளாவிட்டால், அதில் பிரவேசிக்கமாட்டான் என்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்றார்.

17. Truly I say to you, whoever does not accept and receive and welcome the kingdom of God like a little child [does] shall not in any way enter it [at all].

18. அப்பொழுது தலைவன் ஒருவன் அவரை நோக்கி: நல்ல போதகரே, நித்தியஜீவனைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ளுவதற்கு நான் என்ன செய்யவேண்டும் என்று கேட்டான்.

18. And a certain ruler asked Him, Good Teacher [You who are essentially and perfectly morally good], what shall I do to inherit eternal life [to partake of eternal salvation in the Messiah's kingdom]?

19. அதற்கு இயேசு: நீ என்னை நல்லவன் என்று சொல்லுவானேன்? தேவன் ஒருவர் தவிர நல்லவன் ஒருவனும் இல்லையே.

19. Jesus said to him, Why do you call Me [essentially and perfectly morally] good? No one is [essentially and perfectly morally] good--except God only.

20. விபசாரஞ்செய்யாதிருப்பாயாக, கொலை செய்யாதிருப்பாயாக, களவு செய்யாதிருப்பாயாக, பொய்ச்சாட்சி சொல்லாதிருப்பாயாக, உன் தகப்பனையும் உன் தாயையும் கனம்பண்ணுவாயாக என்கிற கற்பனைகளை நீ அறிந்திருக்கிறாயே என்றார்.
யாத்திராகமம் 20:12-16, உபாகமம் 5:16-20

20. You know the commandments: Do not commit adultery, do not kill, do not steal, do not witness falsely, honor your father and your mother. [Exod. 20:12-16; Deut. 5:16-20.]

21. அதற்கு அவன்: இவைகளையெல்லாம் என் சிறு வயதுமுதல் கைக்கொண்டிருக்கிறேன் என்றான்.

21. And he replied, All these I have kept from my youth.

22. இயேசு அதைக் கேட்டு: இன்னும் உன்னிடத்தில் ஒரு குறைவு உண்டு; உனக்கு உண்டானவைகளையெல்லாம் விற்றுத் தரித்திரருக்குக் கொடு, அப்பொழுது பரலோகத்திலே உனக்குப் பொக்கிஷம் உண்டாயிருக்கும்; பின்பு என்னைப் பின்பற்றிவா என்றார்.

22. And when Jesus heard it, He said to him, One thing you still lack. Sell everything that you have and divide [the money] among the poor, and you will have [rich] treasure in heaven; and come back [and] follow Me [become My disciple, join My party, and accompany Me].

23. அவன் அதிக ஐசுவரியமுள்ளவனானபடியினால், இதைக் கேட்டபொழுது, மிகுந்த துக்கமடைந்தான்.

23. But when he heard this, he became distressed and very sorrowful, for he was rich--exceedingly so.

24. அவன் மிகுந்த துக்கமடைந்ததை இயேசு கண்டு: ஐசுவரியமுள்ளவர்கள் தேவனுடைய ராஜ்யத்தில் பிரவேசிப்பது எவ்வளவு அரிதாயிருக்கிறது.

24. Jesus, observing him, said, How difficult it is for those who have wealth to enter the kingdom of God!

25. ஐசுவரியவான் தேவனுடைய ராஜ்யத்தில் பிரவேசிப்பதைப்பார்க்கிலும், ஒட்டகமானது ஊசியின் காதிலே நுழைவது எளிதாயிருக்கும் என்றார்.

25. For it is easier for a camel to enter through a needle's eye than [for] a rich man to enter the kingdom of God.

26. அதைக் கேட்டவர்கள்: அப்படியானால் யார் இரட்சிக்கப்படக்கூடும் என்றார்கள்.

26. And those who heard it said, Then who can be saved?

27. அதற்கு அவர்: மனுஷரால் கூடாதவைகள் தேவனால் கூடும் என்றார்.

27. But He said, What is impossible with men is possible with God. [Gen. 18:14; Jer. 32:17.]

28. அப்பொழுது பேதுரு அவரை நோக்கி: இதோ, நாங்கள் எல்லாவற்றையும் விட்டு, உம்மைப் பின்பற்றினோமே என்றான்.

28. And Peter said, See, we have left our own [things--home, family, and business] and have followed You.

29. அதற்கு அவர்: தேவனுடைய ராஜ்யத்தினிமித்தம் வீட்டையாவது, பெற்றோரையாவது, சகோதரரையாவது, மனைவியையாவது, பிள்ளைகளையாவது விட்டுவிட்ட எவனும்,

29. And He said to them, I say to you truly, there is no one who has left house or wife or brothers or parents or children for the sake of the kingdom of God

30. இம்மையிலே அதிகமானவைகளையும், மறுமையிலே நித்திய ஜீவனையும் அடையாமற்போவதில்லையென்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்றார்.

30. Who will not receive in return many times more in this world and, in the coming age, eternal life.

31. பின்பு அவர் பன்னிருவரையும் தம்மிடத்தில் அழைத்து: இதோ, எருசலேமுக்குப் போகிறோம், மனுஷகுமாரனைக் குறித்துத் தீர்க்கதரிசிகளால் எழுதப்பட்டவைகளெல்லாம் நிறைவேறும்.

31. Then taking the Twelve [apostles] aside, He said to them, Listen! We are going up to Jerusalem, and all things that are written about the Son of Man through and by the prophets will be fulfilled. [Isa. 53:1-12.]

32. எப்படியெனில், அவர் புறஜாதியாரிடத்தில் ஒப்புக்கொடுக்கப்பட்டு, பரியாசமும் நிந்தையும் அடைந்து, துப்பப்படுவார்.

32. For He will be handed over to the Gentiles and will be made sport of and scoffed and jeered at and insulted and spit upon. [Isa. 50:6.]

33. அவரை வாரினால் அடித்து, கொலை செய்வார்கள்; மூன்றாம் நாளிலே அவர் உயிரோடே எழுந்திருப்பார் என்றார்.

33. They will flog Him and kill Him; and on the third day He will rise again. [Ps. 16:10.]

34. இவைகளில் ஒன்றையும் அவர்கள் உணரவில்லை; அவைகளின் பொருள் அவர்களுக்கு மறைவாயிருந்தது, அவர் சொன்னவைகளை அவர்கள் அறிந்துகொள்ளவில்லை.

34. But they understood nothing of these things; His words were a mystery and hidden from them, and they did not comprehend what He was telling them.

35. பின்பு அவர் எரிகோவுக்குச் சமீபமாய் வரும்போது, ஒரு குருடன் வழியருகே உட்கார்ந்து பிச்சை கேட்டுக்கொண்டிருந்தான்.

35. As He came near to Jericho, it occurred that a blind man was sitting by the roadside begging.

36. ஜனங்கள் நடக்கிற சத்தத்தை அவன் கேட்டு, இதென்ன என்று விசாரித்தான்.

36. And hearing a crowd going by, he asked what it meant.

37. நசரேயனாகிய இயேசு போகிறார் என்று அவனுக்கு அறிவித்தார்கள். அப்பொழுது அவன்: இயேசுவே, தாவீதின் குமாரனே, எனக்கு இரங்கும் என்று கூப்பிட்டான்.

37. They told him, Jesus of Nazareth is passing by.

38. முன் நடப்பவர்கள் அவன் பேசாமலிருக்கும்படி அவனை அதட்டினார்கள். அவனோ: தாவீதின் குமாரனே, எனக்கு இரங்கும் என்று மிகவும் அதிகமாய்க் கூப்பிட்டான்.

38. And he shouted, saying, Jesus, Son of David, take pity and have mercy on me!

39. இயேசு நின்று, அவனைத் தம்மிடத்தில் கொண்டுவரும்படி சொன்னார்.

39. But those who were in front reproved him, telling him to keep quiet; yet he screamed and shrieked so much the more, Son of David, take pity and have mercy on me!

40. அவன் கிட்டவந்தபோது, அவர் அவனை நோக்கி:

40. Then Jesus stood still and ordered that he be led to Him; and when he came near, Jesus asked him,

41. நான் உனக்கு என்ன செய்யவேண்டும் என்றிருக்கிறாய் என்று கேட்டார். அதற்கு அவன்: ஆண்டவரே, நான் பார்வையடையவேண்டும் என்றான்.

41. What do you want Me to do for you? He said, Lord, let me receive my sight!

42. இயேசு அவனை நோக்கி: நீ பார்வையடைவாயாக, உன் விசுவாசம் உன்னை இரட்சித்தது என்றார்.

42. And Jesus said to him, Receive your sight! Your faith (your trust and confidence that spring from your faith in God) has healed you.

43. உடனே அவன் பார்வையடைந்து, தேவனை மகிமைப்படுத்திக்கொண்டே, அவருக்குப் பின்சென்றான். ஜனங்களெல்லாரும் அதைக் கண்டு, தேவனைப் புகழ்ந்தார்கள்.

43. And instantly he received his sight and began to follow Jesus, recognizing, praising, and honoring God; and all the people, when they saw it, praised God.